Hondert Psalmen Davids mitsgaders het ghesangk Marie, t'ghesangk Zacharie, t'ghesangk Simeons

de thien Geboden, de artikels des Gheloofs, t’ghebed des Heeren &c. ouerghesett in Nederlandschen dichte

In te Domine speraui. Psal.xxxi.

§ Dauid omringelt van Saul in der woestenye Maon, so beschreuen is 1.Sam.xxiij. beschryft leuendigh de groote verdruckinghen der gheloouighen. Daerom in beghinne hy werpt vier of vijf groote roepen wt, toonende d’wterste perikel daer hy in is, end synen iammerlicken staet. Daer na roupt hy wederomme teghen syn vyanden. Endelick hy versekert sick op de goedheyt Gods, vermanende de gheloouighen hem te volghen. Een Psalm seer treffelick in grooter verdruckinghe.

ICk heb dy ghesett myn hope,

[fol. 28r]

 

 

Bewaer my dan, O Heer,

 

Van eewigher oneer,

 

Wil my, also ick vast verhope,

 

In dyn gherechtigheyde

 

Verlossen on verbeyden.

 

 

 

Neygh dyn oorɇ, O Heere ghepresen,

 

Tot my stracks, end haest dy,

 

Om te verlossen my.

 

Wil my een stęrcke steenrootß wesen

 

End een stęrck slot ghewerden,

 

Daer ick seker magh werden.

 

 

 

Want myn toevlucht end stęrcheyt Heere

[fol. 28v]

 

Du bist: om dyns naems wil

 

Voer my end leyd mi stil.

 

Wil my doch vanden strickɇ afkeeren

 

Den sy teghen my bęrghen,

 

Want du bist myn beschęrmer.

 

 

 

Mynen Gheest ick gantslick beuele

 

In dyn hand, verloß my

 

Heer God der waerheyt vry.

 

Ick hate van herten so vele

 

Als doen onnutte dinghen,

 

Myn hopɇ ick dy toebringhe.

 

 

 

Icl sal vrolick syn sonder trueren

 

In dyn bermhertigheyt,

 

End groote goedigheyt.

 

Wanneer ick sal konnen bespueren

 

Dat du d’ooghɇ heefst ghewendet

 

Ouer mynr sielɇ ellenden.

 

 

 

Niet toestaende dat ick sou vallen

 

In myns vyandes hand,

 

Die my daer soeckt ter schand.

 

Męr myn voeten (by na gheuallen

 

In’t strick) stellendɇ in’t breyde

 

Op dat ick my vermeyde.

 

 

 

Heer, bewyß aen my dyn ghenade.

 

Want ick bin nv in nood,

 

Door angsten ouergroot

 

So dat door droufnissen gherade,

 

My d’oogh verdwynt end d’leuen,

 

End de buyck daer beneuen.

[fol. 29r]

 

Door smertɇ is myn leuen versleten,

 

End myn iaeren syn saen

 

Mit swaersuchten vergaen.

 

My, mits myner sondɇ, heeft besweken

 

Myn stęrckheyt, end myn beenen

 

Syn dorr worden mit eenen.

 

 

 

Ick bin een rechte smaed ghedeghen

 

Mynen vyanden al,

 

Myn vrieden een ghekal,

 

End nabueren, Die my enteghen

 

Daer komen op de strate,

 

Die vlien van my mit hate.

 

 

 

Men heeft my ghestelt buyten herten,

 

Ghelyck die daer syn doot,

 

End als een ghbroken pot.

 

Sy hebben my, my te beschorten

 

Smaed aenghedaen, vol vruchten

 

Ick bin gheweest, end suchten,

 

 

 

Want sy hebben gheraedslaeght t’samen

 

(Hoe wel qualick beraen)

 

My na d’leuen te staen.

 

Męr Heer, ick hopɇ op dy by namen,

 

End seggɇ oock dy te wesen

 

Myn eenigh God ghepresen.

 

 

 

Myns leuens loop is in dynɇ handen

 

Verloß my van der hand

 

Myner stęrcker vyand,

 

End van den die my (mit haets brande

 

Alleßins syndɇ enteghen)

[fol. 29v]

 

Veruolghen alle-weghen.

 

 

 

Laet ouer dynen knechte lichten

 

Dyn aensicht, maeck my heyl

 

Door dyne goedheyt veel.

 

Heer, laet my door schande, niet swichten,

 

Want ick mit vaster hope

 

Dy eenparigh aenroupe.

 

 

 

Laet auer de godloosen werden

 

Te schanden, end vergaen,

 

End stom in de stil gaen.

 

Die lueghentaligh door hoouęrden

 

Mit een verachtigh romen

 

Daer spreken vanden vromen.

 

 

 

Och wat groot goed heefstu den ghenen

 

Die dy vreesen bereydt

 

Hier end in eewigheyt?

 

Och wat groot goet bereydstu denen,

 

In der menschen aenschauwen,

 

Die op dy vast betrauwen?

 

 

 

Du verbęrghtsɇ in dyns aenghesichtes

 

Verborghenstɇ, om den wil

 

Der prachtighen moedwil.

 

Du verbęrghtsɇ in dyn hutte dichte

 

Om se van klappernyen

 

End valsche tongh te vryen.

 

 

 

God sy lof, want groote ghenaden

 

Hy heeft ghedaen aen my,

 

Als in een stad seer vry.

 

Doe ick vlood mit vreesen beladen

[fol. 30r]

 

Ick seydɇ, ick (vol ghebreken)

 

Bin voor dyn oogh versteken

 

 

 

Nochtans du heefst myns biddens stemme

 

Verhoort, wanneer ick vry

 

Gheschreyt heb, Heer, voor dy,

 

Ghy vromen end van herten temme,

 

Hebbet dan lief den Heere,

 

Vol van ghenaden teere.

 

 

 

Die Heer beschęremt de gherechten

 

End sal den grootschen schoon

 

Verghelden hueren loon.

 

Syt manlick end standuaste knechten,

 

Hy sal v t’hert beuesten,

 

So wie op hem hoopt vaste.