Hondert Psalmen Davids mitsgaders het ghesangk Marie, t'ghesangk Zacharie, t'ghesangk Simeons
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrijde thien Geboden, de artikels des Gheloofs, t’ghebed des Heeren &c. ouerghesett in Nederlandschen dichte
§ Dauid verlost wt eenigh groot perikel, versekert sick seere van Godes goedheyt, welcken hy bidt verklarende syne wterlicke nood, versekert dat hy sal verhoort werden. Het is een bequame Psalm voor den aermen gheloouighen, die God verlost heeft wt der veruolghinghe, end die tot de Ghemeynte Godes ghekomen syn.
DIe Heer is myn licht, dat my can geleyden,
| |
[Folio 24r]
| |
 End myn heil voor wien soudɇ ick vreesen my,
D’Heer is myns leuens kracht, my te vermeyden
Voor wien soudɇ ick my schrichen, so gaer vry,
Als wouden die boosen kryghwysɇ opstaen,
Teghen my, sy die myn vyanden syn,
Om myn vleesch te vereten, mit ghepyn,
| |
[Folio 24v]
| |
 Sy souden struyckelen end t’ondergaen:
Wen ick schoon ware van eene heyrkrachte
Beleghert, so vreesde myn hert gaer niet,
Wen my aenstondɇ een slaghstryd groot van maghte,
Noch soudɇ ick verhopen, in sulck verdriet.
Ick heb een dingk vanden Heere beghęrt.
Welck ick noch meer van hem beghęren wil,
Naemlick, dat ick blyuɇ in s’Heeren huyß stil
Alle de daghen myns leuens op ęrd.
Op dat ick magh aensien end fyn aenschauwen
De cierlickheyt des Heeren schoon end frisch,
End in synen tempel, hupsch opghebauwen,
Schauwen so wat daer aen te schauwen is.
Want in de dagh der teghenheyt sal hy
My wel verbęrghen, in der hutte syn,
End bedeckt houden aen een syde fyn,
End my op een steenrootse stellen vry.
Hy doet my gaen mit den hoofde verheuen
Ouer myn vyanden, die my omstaen,
Daerom wil ick hem in syn huttɇ opgheuen
Offer, Godɇ oock eenen lofsangk aenuaen.
Wanneer ick dy, o Heer, aenbidde vry,
Ghenadelick my doch aenhooren wil:
Wanneer du salt my hooren roepen stil.
Ghenadigh sy mynr, end beandwoord my.
| |
[Folio 25r]
| |
Ick heb van mynen herte wel vernomen,
Als in dynen naem segghende tot my:
Souck myn aensicht, alsoo’t betaemt den vromen,
Du siest nv, Heer, dat ick’t souckende sy.
Verbęrgh niet voor my dat aenghesicht dyn,
End in dynen tooren my niet verstoot,
Du bist myn hulp gheweest in alle nood,
Verlaet my niet, O Heer, end Heyland myn.
Want myn vader end moeder hebben beyde
My verlaten, męr de Heer neemt my aen,
Leer my, O Heer, dynen wegh mit bescheyde.
End voor my nv voort op de rechte baen.
End dit om myner laeghleggheren wil,
Gheef my niet ouer der moedwilligheyt
Mynr vyanden, Valsche tonghen in’t breyd
Syn opghestaen stracks teghen my seer veel.
Ten ware gheweest dat vaste verhopen
Dat ick had, des Heeren goeders te sien
In der leuenden ęrdɇ ick waer versopen
Van den droufsalen die my syn gheschien.
Hoop dan op den Heerɇ in gheduldigheyt,
Laet dy des langh toeuens verdrieten niet,
Dyn hert werde stęrck in alle verdriet,
End op s’Heeren toekomst duldigh verbeyd.
|
|