Hondert Psalmen Davids mitsgaders het ghesangk Marie, t'ghesangk Zacharie, t'ghesangk Simeons
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrijde thien Geboden, de artikels des Gheloofs, t’ghebed des Heeren &c. ouerghesett in Nederlandschen dichte
Dauid verheft de grootheyt Gods, mits de grootheyt syner creatueren, end syner Wet. Hy roupt-wt om der ontallicker sonden wille des menschen, begheert vergheuinghe daervan, end de belydinghe des heylighen Gheests. D’Hemels aen allen kant,
Vertellen, mit verstand,
Gods groote heerlicheyt
End dat wtspreydsel groot
Verkondight daertoe blood
| |
[Folio 16v]
| |
 D’węrck syner handen breyd.
Een dagh die daer volght naer
Den andren, spreeckt wt klaer
Ons van Gode den Heere,
De nacht die daer seer fyn
Nae der ander verschynt,
| |
[Folio 17r]
| |
 Ons van syn wysheyt leeret.
End daer is gheen gheslacht
Noch tongh, hoe seer veracht,
Of hoe vrémd sy syn magh,
Die niet hoore t’gheluyd,
End verstae het beduyd
Der hemelen ghespraech.
Huere loop sterckt sick wt,
End huers sprekens gheluyd
Oock tot der węreld ende,
God heeft ghestelt daerin
Der sonnen een wooning,
Daerin sy sick vry wendet.
Daerwt sy komt seer schoon
Ghelyck een bruydegoom,
Wt syner kamer doet:
Vroeylick als een stęrck man.
Die synen loop voortan
Eynden wilt wel gemoedt.
Sy gaet wt van d’een end’
Der hemelen, end rent
In een dagh tot dat ander:
Niemand is die sick kan
Eenigherwyse van
Huerer hittɇ afghewenden.
| |
[Folio 17v]
| |
De Wet des Heeren is
Gants, end volmaeckt ghewiß,
De siel quickende recht.
S’Heeren tuyghniß is waer
Gheuende wysheyt klaer
Den ongheleerden slecht.
S’Heeren gheboden syn
Gherecht, end maken fyn
Dat hert vroo end vermoghen,
Gods beuel in’t ghemeyn
Is gaer suyuer end reyn,
Verlichtende die ooghen.
S’Heeren eerwęrdigheyt,
Blyft steets in eewigheyt,
Mits dat sy suyuer is,
S’Heeren gherechten syn
Gants waer, sonder waenschyn
End gherechtigh ghewiß.
Dit al is menighfaut
Beghęrlicker dan goud,
Ia goed goud sonder maten:
End in een herte goed
Is huenigh niet so soet,
Noch oock de huenigh-raten.
Oock hier door dyn knecht, Heer
Heeft een ghenoughsaem leer,
Den rechten wegh te gaen,
End wie sulcks onderhoudt,
Die sal, als die wel bout,
| |
[Folio 18r]
| |
Treflicken loon ontfaen,
Męr wie is doch de man
Die syne sonden kan
Wel verstaen of wt-reden,
Van allen sonden myn,
Die my verborghen syn,
Wil my vryen end redden.
So wat ick onberaen
Door hoouęrdɇ heb ghedaen,
Vergheef my daertoe meer,
Dat het niet hęrsche in my,
So werdɇ ick reyn end vry
Van grofuer sondɇ, o Heer.
Myne mond spreke niet
End myn hert dencke niets
Dan dat gheuallet seere
Voor dy, myn schepper reyn
End verlosser alleyn,
Door Christum onsen Heer.
|
|