11. ander Psalmen

Het Argument des 142. Psalms.

Desen Psalm Dauids, die hy tot GOD ghesonghen heeft, als hy van Saul vloodt, ende in een hol verborghen was, is een warachtich ghebedt voor alle Christenen, in cruys ende lijden, als sy oock van de menschen verlaten zijn.

Voce mea ad dominum.
I V.

[fol. B5v]

 

Met mijn stem tot den Heer ick roepen wil,

 

In myne nootwendicheyde

 

Met mijn stem tot den Heer ick bidde stil,

 

Versekert van zijn goetheyde,

 

Voor hem ick gantsch wtstorten sal,

 

Mijn belang, noodt verdriet misual,

 

In allerley teghenheyden.

 

 

[fol. B6r]

 

Als mynen gheest met angst beuanghen is

 

Kenstu alle mijn weghen

 

Dat sy my onrecht doen is my bewist

 

Met stricken ben ick beleghen

 

Wan ick't alwijts en zijts sie aen

 

Gheenen aenwijser ick schouwen kan

 

In't vluchten is't my al teghen. ⁺

 

 

 

Niemant heeft mijnder sielen eenich acht

 

Dan du O mijn God alleyne

 

Daerom roep ick tot dy seer wel bedacht

 

Mijn toevlucht en leefdeel reyne

 

Aenmerckt mijn klaghe want ick nu saen

 

Ben kleyn gheworden en kan niet staen

 

Teghen mijn vyanden ghemeyne.

 

 

 

Verlost my van alle veruolghers fel

 

Die my benouwen en roouen

 

Leydt mijn siel Heer wt alle ghequel

 

Op dat ick v prijse en loue

 

Dan sullen die gherechtighe soet

 

My omringhen en troosten vroet

 

End prijsen v Heer hier bouen.

+ Dauid van alle menschen verlaten wesende, neemt zijn toeulucht tot God, het welck wy ooc na zijn exempel sullen na doen.