26 Psalmen

Het Argument des Cxxxiij. Psalmms.

¶ Hoe dat de ghenoechte ons leuens, in een broederlicke liefde ende eendrachtigheyt geleghen is.

Ecce quam bonum.

I. V.

Siet hoe vroeylick en goedt,
In der vromer ghemoedt,
Is d’eenigheyt der herten,
De welcke t’zamen.

[p. 54]

 

bindt,

 

De broeders, end verwindt,

 

Door t’ghelooue alle smerten.

 

 

 

Euen als d’oly soet,

 

Op t’hoofdt ghegoten vloeyt,

 

In Aarons baerdt beneden,

 

End in zijn kleyders daelt,

 

So dat nerghens en faelt,

 

Den roeck in all de leden,

 

 

 

Als den dauw des berghs Hermon,

 

De berghen van Sion,

 

Uruchtbaer maeckt end bedeghen,

 

So doet oock d’eenigheydt,

 

Wiens volghers God bereydt,

 

Seghen end d’eewigh leuen.