26 Psalmen

Het Argument des Cxxx. Psalmms.

¶ Wy worden hier gheleert, hoe de godsalighe, door de kennenschap harer sonden, daer van begheeren verlost te zijn, niet door haer verdiensten, maer alleen door de bermhertigheyt Gods, door de welcke Israeli haer sonden vergheuen worden.

De profundis clamaui.

[p. 52]

 

⁺ Wt dieper noodt schrey ick tot dy,

 

Heer God anhoort mijn roepen,

 

Dijn ghenadighe ooren keert tot my,

 

End myner bede sy open,

 

Want is’t dat du wilst mercken aen,

 

Hoe menighe sonde ick heb ghedaen,

 

Wie kan Heer voor dy blijuen.

 

 

 

⁺ Het staet by dyner macht allein,

 

Die sonden te vergheuen,

 

Dies vreesen wy dy alle ghemeyn,

 

Oock in het beste leuen:

 

Daerom op God wil ick hopen vast,

 

Mijn herte op hem sal sijn ghepast,

 

Op zijn woordt wil ick rusten.

 

 

 

Al waer het schoon tot in der nacht,

 

End weder tot den morghen:

+ De eerste reden warom hy begheert vergiffennisse van sonden: Is om dat hy een sondaer is.

+ De tweede om dat GOD bermhertigh is.

[p. 53]

 

So sal mijn hert aen s’Heeren macht,

 

Tertwijfelen niet noch sorghen.

 

So doet Israel t’aller tijdt,

 

Die wt den gheest herboren zijt,

 

End op zijn woordt betrouwet.

 

 

 

⁺ By ons seer veel misdaden zijn,

 

Maer by God veel meer ghenaden:

 

Zijn helpen is sonder termijn,

 

Hoe zwaer wy zijn beladen,

 

Hy is alleyn de Herder goedt,

 

Die Israel verlossen moet,

 

Wt zynen sonden alle.

+ Beloftenisse dat de sonden om niet vergheuen worden.