26 Psalmen

Het Argument des Cxliij. Psalmms.

¶ Hoe dat Dauid in zynen noodt God mit aller vierigheydt, om hulpe, teghen zijn vianden angheroepen heeft.

Domine exaudi orationem.

I. V.

⁺ O Heer wilt mijn ghebedt verhoo-

+ Dauid begheert door de ghenade gods verhoort te zijn.

[p. 55]

 

ren,

 

Laet komen doch tot dynen ooren,

 

Myn troerich bidden, dat ick doe,

 

Na dyne trouwe (sonder stooren)

 

End dyne gherechtigheyt my doet.

 

 

 

Mit dynen Dienaer wilt niet strijden,

 

Uan dijn oordeel wilt hem beurijden,

 

Dat hy niet kome in grooter pijn,

 

Want gheen mensch gheboren van wijue,

 

Al voor dy kan gherechtigh zijn.

 

 

 

⁺ Want mijn viandt heeft my bestreden,

 

Te neder bracht heeft hy mijn leuen:

 

Noch is hem al dat niet ghenoegh,

 

In eenen duysteren put beneden,

 

Sluyt hy my d’welck den dooden voeght.

 

 

 

⁺ Waer door mijn ziel lijdt groote schade,

+ De tyrannie der godlooser teghen de rechtueerdighe.

+ Hoe hem de gheloouighe in het cruyce is draghende.

[p. 56]

 

Mijn hert mit weemoedt is beladen,

 

In dien put heb ick ouerdacht,

 

Te mynen trooste, alle de daden,

 

Dyner handen konstigh ghewracht.

 

 

 

Daerin is’t dat ick klaeghlick roepe,

 

Tot dy mijn handen heffe ick oppe,

 

End mijn siel in haer roepen groot,

 

Na dy begheert sonder wanhopen,

 

Als dorre landt na d’water doet.

 

 

 

Haest dy wil my behulpigh wesen,

 

Den gheest beswijckt my nu, mits dezen,

 

Uerberght dijn ansicht van my niet,

 

Anders zo sal ick ghelijck wezen,

 

Den ghenen die men in’t graf schiet.

 

 

 

Laet my vroegh hooren dijn goedthede,

 

Want op dy mijn hope ick bestede.

 

End van den wegh die ick houden moet,

 

Wil my rechte kennenschap gheuen,

 

Want ick tot dy heffe hert end moet.

 

 

 

Uerlost my Heer, door dijn ghenade,

 

Uan mijn vianden die my schaden,

 

Want ick betrouwe dy gantz ende gaer,

 

Du bist mijn hope vroegh end spade,

 

End troost in all mijn lijden zwaer,

 

 

 

Door dijn leere wil my dringhen,

 

Om dynen wille te volbringhen,

 

Want du allein mijn recht Godt zijt.

 

Maeckt doch dat dynen gheest my bringhe,

 

In den rechten wegh mit iolijt.

 

 

 

Ontslaet my van dit wesen Heere,

 

Om dijns weerden naems wil end eere,

 

Uerlost mijn siel wt last end noodt,

 

Door dijn gherechtigheydt alleene,

 

Op dat ick dijn lof maecke groot.

 

 

 

Mijn vianden die my bespringhen,

 

Door dijn goedtheyt te niet wil bringhen,

[p. 57]

 

End die strackx na mijn leuen staen,

 

Wil’t se alle verdoen, end verslinden.

 

Want ick ben dijn knecht onderdaen.