26 Psalmen

Het Argument des lxxxiiij. Psalmms.

[p. 32]

¶ Hier wort bewesen wat grooter begheerte dat de Koningk Dauid hadde tot den Tabernakel Gods daer den rechten godsdienst was: End hoe lieflick dat het zy, in’t midden der Ghemeynten Gods te wesen.

Quam dilecta tabernacula.

I. V.

⁺ Hoe lieflick zijn dijns tempels woonsten Heer,
Mijn ziel mit lust dijns huys ingangk begheert,
Mijn hert End vleesch mit vroeghden zijn ontspronghen,
Om haest tot den leuenden God te komen.

+ Den lust der godsaligher tot te vergaderinghe Gods.

[p. 33]

 

De musch end oock de swalu haren nest,

 

Gheuonden heeft daer zy haer ionghen legt,

 

So lust my oock, O God na dijn altaren,

 

O mijn Koningk, end Heere der herscharen.

 

 

 

⁺ Salich zijn die in dijn huys wonen vrij,

 

Eewelick vro zullen dy prijsen zy,

 

Saligh is, wiens kracht in dy is gheleghen,

 

End in wiens hert beuest zijn dyne weghen.

 

 

 

Door t’dal des drucks gaende, sullen zy fijn,

 

Seer wel voorsien van schoon fonteynen zijn,

 

Uan doeght tot doeght sullen zy gaen mit vreden

 

End sullen vrij in Sion tot God treden.

 

 

 

⁺ O Heer end God der heerscharen verhoort,

 

Myn bidden, herckt God Iacobs ongestoort,

 

Ons beschermer wil ons ansien ende stercken,

 

End in d’anschijn dijns ghesalfden sien end mercken.

 

 

 

⁺ Want eenen dagh is beter in dijn huys,

 

Dan duysent zijn elders, Heer, sonder dy,

 

Lieuer saet ick an den dorpel dijns huys Here,

 

Dan dat ick sou mit den boosen verkeeren.

 

 

 

⁺ Die Heer is my tot een sonn ende schilt,

 

Ghenade ende eer de Heer gheuen wilt,

 

Sijn goeden gheeft hy den vromen sonder rouwen:

 

Saligh is, Heer, die in dy sal betrouwen.

+ Hoe zaligh dat sy zijn, die in’t midden der Ghemeynte Gods wonen.

+ Een ghebet.

+ De werdigheyt der ghemeinte Gods.

+ De gheloouighe onder het cruyce betrouwen op God.