26 Psalmen

Het Argument des Li. Psalmms.

¶ Het officie van eenen waerachtighen penitent, is God om zijn ghenade bidden: hem zeluen verdoemen, om een nieuw herte ende den Heylighen gheest bidden, de sondaers

[p. 24]

leeren, de weldaden Gods ouer all prijsen, hem een ootmoedigh hert offeren. Ende voor die Ghemeynte Christi bidden.

Miserere mei Deus.

⁺ O God mijnder ghenadigh zijt,
Na dyne goedtheyt groot ende wijt:
Doet wt mijn ouertreding,
Na dyne groote ontferming.
End wast my God mijn toeuerlaet
van alle myne boose daedt,
End maeckt my reyn van sonden,
Gheneest my myne wonden,
⁺ Mijn sonde staet

+ Hy leydt hem de bermhertigheydt gods alleene te vooren daer door hy bidt.

+ hy neemt oorzake om bidden, niet wt zijn verdiensten, maer meer van zijn onweerdigheyt, om dat hy gesondight heeft.

[p. 25]

 

altijdt voor my,

 

Ick heb ghesondight teghen dy,

 

Alleyn voor dy boosheyt ghedaen,

 

In dijn woord saltu blijuen staen,

 

Waerachtigh als men dy richtet.

 

 

 

Siet in ghebreck ben ick ghewracht,

 

Als my mijn moeder heeft voort ghebracht,

 

End in sonden ontfanghen,

 

Ueel quaedts heb ick beganghen:

 

⁺ Maer tot der waerheyt hebdy lust,

 

End du gaefst my oock dat ick wist,

 

Dyne wijsheydt sonder sorghen,

 

Die heymelick was verborghen,

 

Ontsondight my mit ysoep schoon,

 

⁺ Dat ick reyn worde, en wast my saen,

 

Snee wit: en vrueght laet hooren my,

+ DIIN woordt (seyt hy) belooft bermhertigheit so ontfermt dy mijnder. De waerheyt ende wijsheyt Gods is de kennentschap end t’betrouwen zijnder bermherticheit door Christum.

+ DE sonde is ons angheboren.

[p. 26]

 

Dat mijn ghebeynten worden blij,

 

die du so hebst verslaghen.

 

 

 

Merckt niet op mijn ellendighen staet,

 

Doet wt all myne boosheydt quaedt,

 

Heer wilt doch in my scheppen,

 

Een reyn hert sonder vlecken:

 

⁺ Eenen rechten gheest in my vernieuwt,

 

Stoot my niet van dy, oock wilt niet,

 

Dynen heylighen gheest my weeren,

 

Dien ick niet kan ontbeeren.

 

En laet my weder komen meer,

 

Den troost dijns saligheyts o Heer,

 

Den vrijen gheest weerhoude my,

 

⁺ Die godloosen wil ick leeren vrij,

 

Op dat se haer tot dy keeren.

 

 

 

Uan die bloedtschuldighe my beurijdt,

 

God mijnder saligheydt ghebenedijdt,

 

Dat mijn tong magh vertellen,

 

Dyne gherechticheyt tot allen,

 

Mijn lippen open doet o Heer,

 

Dat mynen mondt verkondighe zeer,

 

Dijn lof tot allen stonden,

 

Daer ick toe ben verbonden:

 

Want tot den offer hebdy gheyn,

 

Behaghen Heer, dat is certeyn,

 

Daerom en heb ick gheen ghedaen:

 

Den rechten offer van God ontfaen,

 

Is eenen gheest ghebroken.

 

 

 

⁺ Een ghebroken en verslaghen hert,

 

Saltu niet werpen achterwert,

 

Noch sulst van dy niet iaghen,

 

Maer het sal dy wel behaghen:

 

Na dijn goedtheyt doet Sion wel,

 

Op dat worden erbouwen snel,

 

En stadigh moghen dueren,

 

Die Ierusalemsche muren,

+ Eenen rechten gheest noemt hy die alleen op de bermhertigheyt Gods staet.

+ Hy wilt predicken de bermherticheyt Gods, die anders van ons niet begheert.

+ Hy bidt voor de gantze ghemeinte, dat zy magh blijuen in de kennisse harer sonden ende betrouwen in de bermherticheit Gods.

[p. 27]

 

Dan saltu hebben vrede, ende lust.

 

Tot den offer der gherechtigheyt,

 

Tot den brandtoffer wel ghemoet:

 

So salmen dan die kalueren goedt,

 

Op dynen altaer legghen.