26 Psalmen
(1558)–Jan Utenhove–
AuteursrechtvrijDeus deorum dominus.I. V.
Ga naar margenoot+ God der goden Heer, spreken sal,
End t’zamen roepen d’ert-
| |
[pagina 21]
| |
sche dal,
Uan Oosten tot den Westen.
Wt Sion God verschijnen wilt,
Uerciert met schoonheyt, onghestilt
Komt hy zijn bondt beuesten.
Uoor hem verdoende vuer sal gaen,
Omringt mit een tempeest voortaen,
Ouer al sal hy lichten,
Uan bouen hy dan roepen sal,
Hemel end erde mit gheschal,
Om zijn volck
| |
[pagina 22]
| |
so te richten.
Segghende, wilt versamelen my,
Mijn heilighen, die door offer vrij,
Mijn bondt willen wtrichten,
De hemelen zullen ouer breyt,
Uerklaren zijn gherechtigheyt:
Want God sal zelue richten,
Hoort mijn volck de woorden mijns monds,
O Israel dit’s mijn verbondt,
Dat ick dijn God wil wezen.
Ick sal dy straffen spreeckt de Heer,
Uoor dijn offerhanden nemmermeer,
Die altijdt voor my wesen.
Ga naar margenoot+ Ossen wt dijn huys neem ick niet,
Noch bocken van dy: want verdriet,
End walghing zy my gheuen,
Want alle boschdieren zijn mijn,
End alle beesten die daer zijn,
Duysent berghen ankleuen,
Ga naar margenoot+ Mijn zijn der berghen voghelen al,
Der wilder dieren t’gantz ghetal,
Is in mijn macht alleyne.
Waert dat my hongherde ick soudt certeyn,
Dy niet segghen: want s’wereldts pleyn,
Is mijn, end watter is inne.
Meynstu doch dat ick stieren vleysch,
Of dat ick bocken bloedt verheysch,
Om eten ofte om drincken?
Ga naar margenoot+ Offert den Heere lof end danck:
Den allerhooghsten suldy dan
Dyne beloften schencken,
Anroept my oock in dynen noodt,
| |
[pagina 23]
| |
Ick sal dy helpen kleyn end groot:
Waer mit du my salt eeren,
Ga naar margenoot+ Mer tot den boosen spreeckt de Heer,
Wat verkondighstu euen zeer,
Mijn Wet end mijns woordts leere?
Ga naar margenoot+ Ghemerckt dat du de Straeffe haet,
End verwerpt mijn woordt ende raed,
Alwegh end t’allen tijden,
Is’t dat du eenen dief ansiest,
Du loopst mit hem end wilt dy niet,
Uan eebrekers vermijden,
Tot quaed is dynen mont ghestelt,
Dijn tong tot valscheyt is ghequelt,
De welcke du cierst schoone,
Sittende spreeckstu mit der daedt,
Teghen dijn broeder alwegh quaedt,
End dynes moeders Sone.
Deze stucken ghedaen hebstu,
End om dat ick swijghe dinckstu,
Dat ick dy oock ghelijcke,
Maer hoewel ick wat lijden magh,
Ick sal’t noch bringhen an den dagh,
End dy straffen desghelijcken,
Ga naar margenoot+ Nu hoort (bid ick) ter dezer tijdt,
Ghy die God gaer verghetende zijt,
Op dat ghy niet verderuet,
Die lof end danck offert, eert my:
Dit is den rechten wegh waer by,
Dat men saligh magh werden.
|
|