26 Psalmen

Het Argument des tweeden Psalmms.

¶ De Propheet verhaelt hoe dat de Princen dezer wereld, mit al haer macht Christo ende zijn geleden wederstaen zullen: maer dat haer doen zo te vergheefs zal wesen, dat se van Christo verdaen zullen worden, ten zy, dat se haer hem ende zynen woorde onderworpen.

Quare fremuerunt gentes.

[p. 4]

Quare fremuerunt gentes.

⁺ Waerom is t’volck oproerigh eenpaer,
ouer dinckende ijdel dinghen.
De Princen en Koninghen alle gaer,
Ouer een haren raedtslagh bringhen,
Om te strijden teghen s’Heeren handt,
End Christum dien hy heeft ghesand,
Om aller menschen hulpe.

⁺ Sy willen wezen onghestraft,
En blyuen in boosheyt steken:

+ Het rijck Christi is een rijcke des cruycen ende geestlick, dat de werldt veruolght.

+ De godlooze willen vande kinderen Gods niet vermaent zijn

[p. 5]

 

Dies spreken zy niet wel bedacht,

 

Laet ons haer banden breken,

 

Laet ons verwerpen haer leering al:

 

End leuen na ons herten gheual,

 

End gheenszins daer af wijcken.

 

 

 

⁺ Maer God die in de Hemelen woont,

 

Die sal ze noch belachen,

 

Bespotten oock haren boosen gront.

 

End haren anslach beschachen,

 

Hy zal ze mit gramschap spreken aen,

 

En straffen wat zy hebben begaen.

 

Toornigh zal hy ze benauwen.

 

 

 

⁺ Ick hebbe tot eenen Koningk ghestelt,

 

Ouer Sion, dat is mijn kercke.

 

Christum, daer de Schriftuer af melt,

 

Die ghy nochtans verwerpet:

 

Ouer al hy recht verkondighen sal,

 

Mynen sin, ende welgheuallen al,

 

En mynen wille leeren.

 

 

 

⁺ Hy sprack tot my du bist mijn Soon,

 

Ick heb dy huyden gheboren,

 

En voort ghebracht mijns herten kroon.

 

De volcken moestu vergaren:

 

De Heydenen ick dy schencken sal,

 

Tot eender eruen in groot ghetal.

 

Die sulstu al regieren.

 

 

 

Du sult se mit dynen woorde voen,

 

Haers vleesch lusten verderuen,

 

End mynen naem haer prijsen doen,

 

In alle hoecken der aerden:

 

Du sult de wedespannighe straf,

 

Breken mit eenen ijseren staf,

 

En brijselen gaer als scheruen.

 

 

 

Hierom ghy Koninghen daer op merckt,

 

En ghy Richters laet v leeren.

 

End in desen Koningk v versterckt,

+ Hier is grooten troost voor die gemeinte Christi die in de wereldt verdruct is

+ Het rijcke Christi is van God veruast, ende kan mit gheen menschelicke kracht of raed schade lijden.

+ Christus is, de werde sone, daerdoer de geloouighe den Uader versoent worden.

[p. 6]

 

Zijn woordt houdende in eeren:

 

Op dat ghy hem leert vreesen wel,

 

Oock hem vertrouwt en niemandt el,

 

Dat is God recht wel dienen.

 

 

 

⁺

 

Kust doch den Sone vriendelick,

 

Dat hy hem niet vergramme.

 

Dat ghy van den wegh niet eeuwelick,

 

Uergaet, ontfangt zijn straffe,

 

Als zynen toornn als vuer op gaet,

 

Wel hem die alleen op hem staet,

 

Mit vast hoop end betroouwen.

+ Saligh zijn se die in Christo betrouwen.