25 Psalmen

¶ Het argument des 133. Psalms.

¶ Hoe dat de ghenoechte ons leuens, in een broederlicke liefde ende eendrachtigheyt geleghen is.

[p. 55]

Ecce quam bonum

I. V.

Siet hoe vroeylick en goet
In der vromer ghemoedt
Is d’eenicheyt der herten,
De welke t’samen bindt
De broeders, end verwindt.
Doer t’ghelooue alle smerten.

Euen als d’oly soet,
Op t hooft ghegoten vloyt,
In Aarons baerdt beneden,
End in syn kleyders daelt,
So dat nerghens en faelt,
Den rueck in all de leden,

Als den dau des berchs Hermon,
De berghen van Sion,
Uruchtbaer maeckt end bedeghen,

[p. 56]

 

So doet oock d’eenicheyt,

 

Wiens volghers God bereydt,

 

Seghen end d’eewich leuen.