25 Psalmen

Het Argument des 130. Psalmms.

¶ Wy werden hier gheleert hoe de godsalighe, doer de kennentschap harer sonden, daer af begheeren verlost te syn, niet doer haer verdiensten maer alleen doer de bermherticheyt Gods, doer de welcke Israeli haer sonden vergheuen werden.

De profundis clamavi

⁺ Wt dieper noodt schrey ick tot dy
Heer Godt anhoort myn roepen.
Dyn ghenadighe ooren keert tot my
End myner bede sy open.
Want ist dat du wil mercken aen

+ De eerste reden warom hy begheert verghiffenisse van sonden: Is om dat hy een sondaer is.

[p. 54]

 

Hoe menighe sonde ick heb ghedaen

 

Wie kan Heer voer dy blyuen.

 

 

 

⁺ Het staet by dyner macht allein,

 

Die sonden te vergheuen,

 

Dies vreesen wy dy alle ghemeyn,

 

Oock in het beste leuen:

 

Daerom op Godt wil ick hopen vast,

 

Mijn herte op hem sal syn ghepast,

 

Op syn wordt wil ick rusten.

 

 

 

Al waer het schoon tot in der nacht,

 

End weder tot den morghen:

 

So sal myn hert aen S’heeren macht,

 

Uertwyfelen niet noch sorghen.

 

So doet Israel t’alder tydt,

 

Die wt den gheest herboren syt,

 

End op syn wordt betrouwet.

 

 

 

⁺ By ons seer veel misdaden syn,

 

Maer by God veel meer ghenaden:

 

Syn helpen is sonder termyn,

 

Hoe swaer wy syn beladen.

 

Hy is allein de Herder goet,

 

Die Israel verlossen moet,

 

Wt synen sonden alle.

+ De tweede om dat GOD bermhertich is.

+ Beloftenisse dat de sonden om niet vergheuen werden.