25 Psalmen

¶ Het Argument des 143. Psalms.

¶ Hoe dat Dauid in synen noodt God mit alder viericheyt, om hulpe, teghen syn vianden angheropen heeft.

Domine exaudi orationem.

I. V.

⁺ O Heer wilt myn ghebedt verhooren,
Laet kommen doch tot dynen ooren
Myn truerich bidden, dat ick doe,
Nae dyne trauwe (sonder stooren)
End dyne gherechtich-

+ Dauid begheert doer de ghenade gods verhoort te syn.

[p. 57]

 

heyt my doet.

 

 

 

Mit dynen dienaer wilt niet stryden,

 

Uan dyn oordeel wilt hem beuryden,

 

Dat hy niet komme in grooter pyn:

 

Want gheen mensch gheboren van wyue,

 

Al voer dy kan gherechtich syn.

 

 

 

⁺ Want myn vyandt heeft my bestreden,

 

Te neder bracht heeft hy myn leuen:

 

Noch is hem al dat niet ghenoech,

 

In eenen duysteren put beneden,

 

Sluyt hy my, d’welck den dooden voecht,

 

 

 

⁺ Waer door myn siel lydt groote schaden,

 

Myn hert mit weemoedt is beladen,

 

In dien put heb ick ouerdacht,

 

Te mynen trooste, alle de daden,

 

Dyner handen konstich ghewracht.

 

 

 

Daerin ist dat ick klaechlick roepe,

 

Tot dy myn handen heffe ick oppe,

 

End myn siel in haer roepen groot,

 

Nae dy begheert sonder wanhopen,

 

Als dorre landt na d’water doet.

 

 

 

Haest dy wilt my behulpich wesen,

 

Den gheest beswyckt my nu, mits desen,

 

Uerbercht dyn ansicht van my niet.

 

Anders so sal ick ghelyck wesen,

 

Den ghenen die men in’t graf schiet,

 

 

 

Laet my vroech hooren dyn goedthede,

 

Want op dy myn hope ick bestede.

 

End van den wech die ick houden moet,

 

Wilt my rechte kennenschap gheuen,

 

Want ick tot dy heffe hert end moet.

 

 

 

Uerlost my Heer, doer dyn ghenade,

+ De tyrannie der godlooser teghen de rechtuerdighe.

+ Hoe hem de gheloouighe in het cruyce is draghende.

[p. 58]

 

Uan myn vyanden die my schaden,

 

Want ick betrouwe dy gansch end gaer:

 

Du bist myn hope vroech end spade.

 

End troost in all myn lyden swaer,

 

 

 

Doer dyne leere wilt my dringhen,

 

Om dynen wille te volbringhen,

 

Want du allein myn recht Godt syt.

 

Maeckt doch dat dynen gheest my bringhe,

 

In den rechten wech mit iolyt.

 

 

 

Ontslaet my van dit wesen Heere,

 

Om dyns werden Naems wil end eere,

 

Uerlost myn siel wt last end noodt,

 

Doer dyn gherechticheyt alleene,

 

Op dat ick dyn lof make groot.

 

 

 

Myn vianden die my bespringhen,

 

Doer dyn goedtheyt te niet wil bringhen,

 

End die stracx na myn leuen staen,

 

Wil’t se alle verdoen, end verslinden.

 

Want ick bin dyn knecht onderdaen.