Kleyn liedtboecxken
(1633)–Pieter Jansz. Twisck–
Auteursrechtvrij
[pagina 437]
| |
Na de wijse: Godt proeft sijn uytverkoren.
HOe sal ick een liedt singhen
Van Sion seer bedroeft:
Mijn woort dat doet my dwinghen:
'Tghemoedt daer in vertoeft.
O lieve jeught, vol vreughden,
Mocht ick u hier toe de handt
Lienen met soet gheneughde,
'tWaer my lief en playsant.
Maer nu moet ick vol treuren
Vermanen tot demoet,
Al zijt ghy in u fleure,
'Tis Gods volck nu seer goet.
Tot kermen en tot klaghen,
Tot bidden, waken snel,
Hem keeren in dees daghen
Met een neerstigh opstel.
Sien of Godt woud ontfermen
| |
[pagina 438]
| |
In dees bedroefde tijdt
Om ons roepen en kermen
Te hooren in't ghekrijt.
Wanneer ist oyt ghebleken,
Dat hy niet heeft verhoort,
Die't hert en't ghemoedt breken,
Om te leven soo't hoort.
Als Isrel in elenden
Tot Godt weer heeft ghekeert,
Soo gingh hy na haer wenden
In liefd' en vrede weert,
Doen groote ende kleyne,
Iongh, Oude, Menschen, Vee,
In Ninive ghemeyne
Vasten en klaeghden dree,
Over de plaegh elendigh,
Die haer over't hooft stont,
Soo heeft haer Godt behendigh,
Verhoort uyt 's herten gront,
Behooren wy eenmoedigh
Te roepen om ghena,
En niet om recht demoedigh,
Betoont u vroegh en spa.
Want desen, en gheen ander,
Verwerven Godts goeheydt,
| |
[pagina 439]
| |
Dus laet ons met malcander
Wt hertelijcken leyt.
Al ons seylen beklaghen,
Soo sal ons Godt ghelijck
Brenghen t'eeuwighen daghen
In sijn heerlijcke rijck.
Daer vreught is sonder ende
Sonder eenigh verdriet,
Elck wil stijf daer na wenden,
Ist ende van mijn liedt.
Na beter. |
|