Kleyn liedtboecxken
(1633)–Pieter Jansz. Twisck–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Van den negen en veertighsten Psalm.
HEt vleys dat is teghen den geest ghestelt,
Ende den geest tegen des vleyschs gewelt,
Dese twee staen ghestadigh inden strijdt,
Hier is gheen vreed noch bestant t' geender tijdt,
Maer enckel oorlogh, crijghen, vechten, slaen,
Dooden, strijden, onderdrucken, versmaen,
In wien geen crijgh, noch strijt en wort bevonnen,
Die is van dean vyant, gheheel verwonnen.
Ist gheen vremt ghevecht, en seltsaem gewoel,
| |
[pagina 374]
| |
Daer twee in een met besonder ghevoel,
Staende teghen malcander inden camp,
En elck doet ander soo menighen ramp,
Als vleysch en gheest, hier is vree noch bestant,
Elck die behoudt geeren die overhant.
Die gheeft leert wel 't sondigh wesen te laten,
Maer 'tvleysch wil die sonde niet geern verlaten.
Ick wil met den gheest op die rechte baen
Treden, maer 't vleysch dat wilder seer nood aen,
Als ick meen eyndt te hebben in mijn sin,
Soo ist niet veel meer als een goet begin,
Nu ben ick cloeck, dan wederom verflout,
Nu seer blode, dan weder machtigh, stout,
Ick ben ghesont, sieck, ghenesen verloren,
Ick leef, ben doot, ick sterf, en werdt gheboren.
Ick lach, en ween, ick brande en vervries,
Ick sta, en val ick win ende verlies,
Ick haeck na gheneughde, verdrijf die jeught,
In treuren swaer leyt my die meeste vreught,
Door kranck te zijn worde ick heel ghesont,
Ick word ghenesen door een versche wond,
Wie heeft sijn leven vreemder stuck ghelesen?
Mijn sieckte wordt door sieck te zijn ghenesen.
Ick ben liever meester, maer te veel knecht,
Die my naest bestaet my op't meest bevecht,
| |
[pagina 375]
| |
Wil 't ghemoet om hoogh, 'tvleysch dat ruckt om neer,
En sleept ons lacy, te veel henen weer,
Al wat ick te voren had wech ghedaen,
Dat volght wel haest weder achter aen,
Wat baet slot, of deur, daer strijt is van binnen,
Dat my meest quelt, woont in mijn eygen sinnen.
Ick ben soo geern verheven van der aert,
Dat de loop let, sit op mijn eyghen paert,
Nu houd ik het met vermaken in dwanck,
Wel haest soo comter weer een gier of wrangh,
Nu ben ick sterck, en dan wederom swack,
Nu gaen ick voort, dan hindert 't onghemack,
Nu heel verquickt, dan wederom besweecken,
Mijn onvolmaecktheyt is te veel ghebleecken,
Nu enckel soet, dan weder suer ghequel,
Nu in den Hemel, dan weer in die hel,
Nu als een Prins, en stracx weder als niet,
Heden vol vreught, maer morghen vol verdriet,
'Tis eb en vloet 't water saet selde stil,
Regeert ghy my Heer na u liefste wil,
Dat ick met u magh leven ende sterven,
En rusten na alle verdriet en swerven.
Na beter. |
|