Kleyn liedtboecxken
(1633)–Pieter Jansz. Twisck–
Auteursrechtvrij
[pagina 318]
| |
Na de wijse: Van den 18 en 144 Psalm.
WEl hem wiens ziele door een hevigh strijden,
Dootlijck vergif der sonde weet te mijden,
Het is een goede strijdt, en goet ghekijf,
Die teghen die sond stelt al sijn bedrijf.
Die mensche moet hemselfven heel verachten,
En dempen sijn quae aert, natuer ghedachten:
Ia van sich selven hy verscheyden moet,
Al wat die ziele quetst of hinder doet.
Ghy moet het soetste troetel-kindt der sonden
Aldermeest tomen, en houden ghebonden,
Dijn aldermeeste vreught, eyghen sin,
Stelt wech, of bintet vast en heftigh in.
D'aengheboren aert, en inderlijckst' wesen,
Hoe seer 't van u, of yemant wordt ghepresen,
Houdt in bedwanck, en leghtet aan bandt,
Of ghy comt daer mede in't laetst' tot schanden.
Wat ghy hebt ghelieft, wilt nu leeren haten,
Wat u heeft behaeght, dat wilt nu na laten,
Stelt al u ghemoet, hert, sin ende wensch,
Om van een aerts te zijn een Hemels mensch.
| |
[pagina 319]
| |
Hoe lieft een mensch so seer dees aertsche saken,
Wat soeckt hy in d'aerd, 'tleven te vermaken?
Waerom is sijn aert, soo aen d'aerde vast?
Men is doch hier, niet dan een reysent gast.
Maer wie 'tHemels soeckt, soet van 'tHemels spreken,
Moet na den Hemel gaen, en geern afbreken,
Wat hem beletten sou, tot desen schat,
Wie Godt te recht lieft, wort moede noch mat.
Mijn cousijns, sijt broeders, als broeders eene,
Dit slecht gesanck dat schenck ick u ghemeene,
Tot leeringhe, en ghedachtenis jent,
Die Heer geeft u en ons een saligh ent.
Na beter. |
|