Kleyn liedtboecxken

[Christus in sijn gheboort en doot]

Na de wijse: Vader ons in Hemelrijck.

CHristus in sijn gheboort en doot,
Met al sijn daden, lijden groot,
Is ons soens-man en advocaet,
Veel leeringhe tot onser baet,
In sijn doen ende handel steckt,
Die geest'lijcke sin daer uyt treckt.

Hy is ghebooren inder nacht,

En heeft die dagh tot ons ghebracht,
Quam in die koude winter-tijt

[p. 231]

 

En bracht ons die somer met vlijt,

 

Hy is gheworden seer arm'lijck,

 

Ons van armoed te maken rijck.

 

Hy wordt in windelen gheleyt

 

Ons t'ontwinden van alle leyt,

 

Sijn slechte plaets ofte beest stal,

 

Ons beter plaetse brenghen sal,

 

In een kreb daer men beesten voet,

 

Lagh ons eeuwighe voetsel soet.

 

Wt sijn besnijdingh wilt verstaen,

 

Dat hy is onder die wet daen,

 

Om die daer waer onder die wet

 

Dan te verlossen des te bet,

 

Met 't offeren der duyven tam

 

Hy onse schulden op hem nam.

 

Sijn vasten en hongher onsoet,

 

Geeft ons Hemelsche overvloet,

 

Is hy in die Woestijn versocht,

 

't Heeft ons vertroostingh aenghebrocht,

 

Om te helpen t'allen termijn

 

Die van den satan temteert zijn.

 

Met sijn wond'ren en daden veel,

 

Dat hy den crancken gheneest heel,

 

Neemt hy onse ghebreken aen,

 

Ons na der zielen te ontfaen,

[p. 232]

 

Sijn welstant hy mede by deelt,

 

Door sijn wonden zijn wy geheelt.

 

Door sijn Passie heel onweert,

 

Soo worden wy gheheel ghe-eert,

 

Adam die sonde in't hof doet,

 

Christus in't hoofken weder boet:

 

Sijn schudden ende beven fel,

 

Neemt onse vrees wech van de hel.

 

Sijn swackheyt dat hy ghesterckt wart,

 

Gheeft ons sterckheydt in der noot hart,

 

Sijn weenen bitter tranen straf,

 

Wasschen ons ooghen tranen af.

 

Sijn treuren, droefheyt ende leyt,

 

Brenght eeuwige vreughde planteyt.

 

Met sijn ghevanghenis ghewis,

 

Ontsloot hy ons ghevanghenis,

 

Het spijsel in sijn aensicht snoot,

 

Neemt wech onse beschaemtheydt groot,

 

En sijn sware kinne-back-slagh,

 

Ons vermaetheydt wech nemen magh.

 

Heeft voor't gherecht 'toordeel ontfaen

 

Om ons van't oordeel Godts t'ontslaen,

 

Voor sijn beschuldingh van oproer,

 

Krijghen wy rechte vrede voor,

 

Hy wort een verleyder gheacht,

[p. 233]

 

Maer heeft sijn volck te recht ghebracht.

 

Hy stondt voor't gherecht stemmeloos,

 

Gheen antwoort hebben wy altoos,

 

Met stilswijchen is hy verdaen,

 

Stilswijghende comt ons hulp aen,

 

Voor een misdader droegh hy smaedt,

 

Om wech te nemen ons misdaedt.

 

Sijn wit of Purperen schemp-cleydt,

 

Brenght ons cleedt der gherechtigheydt,

 

Hy ontfingh eenen Doornen Kroon,

 

En kroont ons met ghenade schoon,

 

Voor een Coningh word' hy versmaedt,

 

Stelt ons in Conincklijcke staet.

 

'tCruys dat hy heeft ghedraghen daer,

 

Neemt ons af 'tpack der sonden swaer,

 

Sijn vervloeckingh aen 't hout des cruys,

 

Brengt ons ghebenedijdingh 'thuys,

 

Aen 't hout is die sonde begaen,

 

En aen't hout isse weer voldaen.

 

Met sijn armen wijt uytghestreckt,

 

Hy Ioden, Heydens t'samen treckt,

 

Sijn naecktheydt aen het cruys ghereckt,

 

Onse naeckte siele bedeckt,

 

Sijnen cleederen hem ontschaeckt,

 

Ons eeuwigh becleedinghe maeckt.

[p. 234]

 

Als hem dorst, creegh hy bitter dranck,

 

Ons te vercoelen eeuwigh lanck,

 

En sijn verlatinghe dat is

 

Ons eeuwighe behoudenis,

 

Sijn gheest beveelt hy 's Vaders handt,

 

Daer brenght hy ons siel oock te landt.

 

Den doot straf van Adam ontfaen,

 

Heeft Christus met sijn doot voldaen,

 

Door sijn doodt, hy den doodt verwan,

 

Die schrick der hellen niet doen can,

 

Water en Bloedt liep uyt sijn zy,

 

Afwasschende ons sonde bly,

 

Christi begravinghe laet zijn,

 

De begravingh des sonden dijn,

 

Door sijn verrijsenis opstaet,

 

In een nieu leven metter daet,

 

Sijn gheseghende Hemel-vaert,

 

Treckt ons ten Hemel lief en waert.

Na beter.