Turkenburg's handboekje voor het kweeken van groenten in den vrijen grond

Bieten.

Zijn de meeste soorten bieten of kroten kegelvormig, er zijn ook raapvormige, zooals de Egyptische. Beste bieten zijn donkerrood van kleur en malsch, sappig van vleesch. Hebben over 't algemeen de donkerbladerige den meesten aftrek, men heeft ook soorten met groene bladeren, die niettemin mooie donkerroode bieten voortbrengen, zooals de bekende ‘bleekblad’. De kleur van het blad bepaalt dus niet steeds de kleur van de biet of beetwortel.

De zaaitijd van bieten, die voor wintergebruik moeten dienen, is de eerste helft van Mei; in krachtigen grond half-Mei, in minder vruchtbaren begin-Mei. Voor zomergebruik zaait men reeds in begin- of beter half-April, daar de planten van een te vroege zaaiing soms doorschieten, dat de

[p. 92]

bieten waardeloos maakt. Men kan het best zaaien op regels met 20 c.M. tusschenruimte en zóó, dat de korrels met twee c.M. aarde goed bedekt worden, opdat ze voldoende vocht verkrijgen. De planten in de rijen worden op 15 à 20 c.M. van elkaar uitgedund. Men laat natuurlijk de sterkste plantjes staan. Zoo noodig kunnen bieten ook verplant worden, als men zorgt dat de lange penwortel onbeschadigd en rechtstandig in het plantgat komt; anders krijgt men, vooral op zandgrond, kromme of vertakte, inplaats van goedgevormde, gave bieten. Ze gedijen het best in diep omgewerkten, fijn verkruimelden grond, die het jaar te voren voldoende bemest is. Versche mest is nadeelig. Ze verlangen, evenals alle wortelgewassen, een open, zonnige plaats. Het is goed om den grond tusschen de regels een paar maal los te schoffelen, opdat de warmte beter kan indringen.

Bieten kunnen een weinig vorst wel verdragen; maar half-October is toch de tijd om ze te rooien. Men moet althans later het weer in het oog houden, daar bij sterke vorst de wortelhals kan bevriezen. Na het uittrekken of uitgraven, dat met zorg moet geschieden, opdat men de bieten niet beschadigt, wordt het blad even boven de

[p. 93]

kroon afgewrongen. De bieten worden dan, als ze droog zijn, op een luchtige vorstvrije plaats in kelder of schuur in zand ingekuild, om het uitdrogen te voorkomen. Zóó blijven ze den geheelen winter, zelfs tot Mei goed voor het gebruik. Een vereischte is echter, dat de bergplaats, hoewel vorstvrij, koel zij. Bij gemis van plaatsruimte kan men ze ook in den tuin inkuilen en goed met aarde bedekken. Bij vochtigen bodem is het beter ze tot een hoop op te stapelen en dezen met aarde en, bij invallende strenge vorst, bovendien nog met stroo of iets dergelijks te bedekken. Gebruikt men de bieten het meest als wintergroente, ze zijn ook zeer goed om in azijn ingelegd te worden.