Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

[p. 413]

aant.

Hoog onze vlag!

Hoog onze vlag! Verstrooid zijn nog de scharen;
Nog ligt het volk in diepe slaap ter neer;
Laat weer een schok door alle zielen varen!
Arbeidend Volk, op voor uw recht en eer!
Nu in stad en land
't Vaandel weer geplant -
Komt, werkers, komt en reikt elkaar de hand!

Hoog onze vlag! Wij zijn geen woeste drommen,
Zinnend op wraak, belust op ruw geweld;
Vrijheid en recht bestaan niet voor de dommen:
Kennis alleen verwint de macht van 't geld.
Strijdt vol energie
Tegen d' anarchie,
Op voor de sociaaldemokratie!

Hoog onze vlag! Elk moet en zal het weten:
't Socialisme is 't doel van onze strijd;
Maar met geen dromerij de tijd versleten;
Voorwaarts voor werk en brood en menslijkheid!
Strijdt dus met de daad
In fabriek en staat;
Sluit de geleedren, ieder zij soldaat!

Hoog onze vlag, hoog boven list en logen!
't Opspattend slijk raak' niet zijn vlekloos rood;
Steeds blinkt het heerlijk einddoel ons in d' ogen;
Daarvoor trotseren w' armoe, haat en dood!
Niemand, die ons weert;
d' Industrie marcheert -
't Socialisme wordt door niets gekeerd.

Hoog onze vlag! Hij zij uw troost, o dappren,
Als g' in de harde kamp de arbeid staakt;
Ook bij de stembus moog hij vrijuit wappren,
't Einddoel verkondend, waar ons hart naar haakt.

[p. 414]

 

aant.

 

Hoort, de roffel slaat!

 

't Leger voorwaarts gaat -

 

Ruimt nu de baan voor 't proletariaat!