Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

[p. 302]

aant.

Do hearst oan my

Do hearst oan my
En ik oan dy,
De leafde is ús sinne;
Dy jout ús ljocht
By leed en nocht -
Soesto dan grine kinne?

'k Soe dy, myn blom,
Foar eare en rom,
Foar neat net ruilje wolle;
Do hearst oan my
En ik oan dy -
O, stek dan op dyn holle!

De maitiid komt
Mei blêd en blomt
Wer oer de laitsjende ierde;
't Is hope en fleur
En ljocht en kleur -
No moatt' de soargen skiede.

O, gouden tiid!
Nin noed en striid
Kin my dyn nocht ferdjerre;
No wol 'k yn 't wâld,
Yn 't smoute skâd,
De fûgels sjongen hearre.

Myn fanke gol,
Sis, hearst it wol?
It soe jin 't hert optille:
‘Do hearst oan my
En ik oan dy!’
Skriem, laitsje en sjong fan wille.