Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

(1981)–Pieter Jelles Troelstra– rechtenstatus


Leafde It alderheechste en bêste, Dat men op ierde fynt, Dat is dy golle leafde, Dy trouwe herten bynt. Mei blanke fingers knottet Hja hert oan herte fêst, En jout har yn har earmen De heechste wille en rêst.
[pagina 297]
aant. Wa s' ienkear mei har eagen Fol wille en frede wonk, Dy fynt yn leed en lijen By har altiid in honk. Dy krûpt, by al it wrotten En wramen fan 'e wrâld, As wyld de stoarmen bylje, Mar kûs by har yn 't skâd. O, wa dy himelingel Syn siel en sinnen jout, By har syn wille siket, Foar har syn timpel bout, Dy is allyk de swalker, Dy't lang om rêste socht, Mar foar de frou Marije Se fûn by 't ivich ljocht. Hy knibbelt foar it alter Yn djip ferjitten dol, Wyls dat ‘de Mem’ him seinjend Oanglimket himelgol. En as dy lott're siele Dêr sa har boeiems brekt, Gods ljocht troch 't hege finster It ‘amen, amen!’ sprekt.