Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

[p. 296]

aant.

In foarjiersbern

Yn Fryslâns kriten bloeide
Dit blomke kreas en blij;
Ik seach it en 'k hab it plôke,
En, famke, ik stjoer it dy.

It tsjoent in jier fol leafde
En lok dy wer foar 't each;
't Ropt dy ek foarjiersstoarmen
Foar 't jonge hert terêch.

It ljuentet fan 'e simmer,
Dy't ek dit jier wer komt;
't Sprekt dy fan nije wille,
Fan foller, moaier blomt!

It sprekt dy fan ús leafde,
Blank as dit foarjierswyt;
Mar read ek as de roaze,
Dêr 't ljocht oer hinne glydt.

Nim oan, nim oan dit blomke,
't Jong foarjiers moaiste bern;
Do silst yn syn blank sieltsje
Dyn eigen blank herte sjen.