Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

‘De pit fan 't folk’

Ik boarte alear,
Jit jong en tear,
Mei hammer en mei bile;
Mar oan myn hert
Foldie dat net;
Ik ha de wyk mar spile.

Ik woe, o folk,
As jimme tolk
Jim sieleheil bepleitsje;

[p. 229]

 

As ‘learaer’ soe 'k,

 

As ‘harder’ woe 'k

 

Oer jim, myn skiepkes, weitsje.

 

 

 

Sa hinget jit

 

Myn hiele hert

 

Oer jimme, arbeidsljuwe.

 

Want o, ik wit,

 

Jim sill' de pit

 

Fan Nearlâns foltsen bliuwe.

 

 

 

Mar al hoe goed

 

En al hoe froed

 

As jim ek mei 'noar binne,

 

Joech m' ek oan jim

 

In kiezersstim,

 

Wêr soe 't dan mei ús hinne?!

 

 

 

Dan gyngen wy

 

De razernij

 

Fan 't oproer grif temjitte;

 

Tel soe ús folk

 

Djip yn 'e kolk

 

Fan 't ûnk bedobbe sitte.

 

 

 

Is 't net in griis?

 

Ik, as goe-Fries,

 

Fal derby fan myselme;

 

't Grypt my sa oan,

 

Ik bin bestoarn,

 

Ik bin alhiel bedwelme.

 

 

 

Godtank, 't giet oer!

 

Wy bliuwe oan 't roer;

 

Sa sil it spul net heakje,

 

Jim binn' de pit:

 

Dus, freonen, lit

 

Jim sûnder stymjen kreakje.

[p. 230]

 

aant.

 

* * *

 

 

 

Yn 'e smidte smeie

 

't Izer yn 't fetsoen,

 

Wie alear jo foarlân...

 

‘God hie 't oars foarsjoen.’

 

 

 

‘Bring yn Fryslâns kriten

 

Sielen yn 't fetsoen,’

 

Rûsde 't - woe 't wat eine?...

 

‘God hie 't oars foarsjoen.’

 

 

 

't Wiene boeiems, Lútsen,

 

Dy't jo smeie woen'.

 

Woe ús folk se brûke?...

 

‘God hie 't oars foarsjoen.’

 

 

 

Kriichsark ha jy lêst smeid,

 

Skerp as in harpoen -

 

Koen' jo Heldt fermoardzje?...

 

‘God hie 't oars foarsjoen!’