Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

It aldershus

Troch seeën skaat en lannen,
Fier oan 't westerstrân,
Tink ik mei sucht en triennen
Oan dy, myn heitelân!
It wâlet troch myn herte
Mei ingle harpgerûs,
Tink ik oan dy, myn Fryslân,
En oan myn âldershûs.

Dêr blinke glêde marren
Yn 'e sinneskyn,
Wêr't ranke boatsjes driuwe,
Sêft dûnsjend op 'e wyn.
En as de fûgels floitsje
Op fean en bou en sân,
Hja geie 't út fan wille
Yn dy, myn heitelân.

[p. 228]

 

aant.

 

Yn 't beammeskaad beskûle,

 

Stiet ús âlde went;

 

In smouter plakje op ierde

 

Ha 'k nearne, nearne kend.

 

Dêr hat ús mem my widze

 

Sa sillich yn 'e sûs,

 

Dêr boarte ik oan har knibbel

 

Yn dy, myn âldershûs.

 

 

 

It wrede needlot twong my

 

By myn âlden wei,

 

En alles, wat ik leaf ha,

 

Liet ik yn Fryslân nei.

 

Dêr wenne alear in famke,

 

Dat joech my herte en hân,

 

No rêst hja op it tsjerkhôf

 

Yn 't ynleaf heitelân.

 

 

 

Lit my ek ienkear lizze

 

Yn 'e Fryske grûn;

 

Foar't my myn lân werom hat,

 

Haw ik nin rêste fûn;

 

'k Wol oer de seeën strûze

 

Troch stoarm en weachgebrûs,

 

En stjerre yn 't âlde Fryslân,

 

Yn 't ynleaf âldershûs.