Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Merke op 'e mar

De wyn is in fleurige spylman;
Hy spilet wylde muzyk.
De weagen geane te keamer,
In keppel jongfolk allyk.

Hja dûnsje de skotse trije:
Dan rûnte, dan troch inoar.
Hja skatterje 't út fan 'e wille -
't Is merke, 't is merke op 'e mar!

[p. 222]

 

aant.

 

Myn boatsje, oars sa nuet en sa dimmen,

 

Dat kriget in merkesin.

 

't Begjint te swaaien, te draaien!

 

It is alhiel op 'e rin!

 

 

 

O boatsje, bliuw by dyn saken;

 

Kom, reitsje net mei yn 'e sûs.

 

Oars rekkeste grif ûnder wetter,

 

En moast mei in wiet seil nei hûs.

 

 

 

* * *

 

 

 

‘Nijjier!’ al wer wat ‘nijs’?

 

Hear 'k, Dekema, jo roppen.

 

Ja freon; wy gean foarút,

 

Us paad fiert ús nei boppen.

 

Jo, freon fan 't âlde, gean

 

Mei d' oaren súntsjes mei;

 

Dit leart jo d' âldjiersjûn;

 

Dit leart jo nijjiersdei.

 

 

 

Nijjier! o, dat wy dochs

 

Fan 't âlde 't goede hâlde;

 

Dat drege ynfryske sin,

 

Dy poësy fan 't âlde.

 

Dan sil yn 't nije jier

 

It âlde net fergean,

 

Mar bliuwt it grien en blier

 

Jit ieuwen troch bestean.

 

 

 

Bern fan 'e nije tiid

 

Bin ik; ik wol 't bekenne;

 

Mar 'k slach nei 't âlde jit

 

Sa graach myn eagen hinne.

 

Benammen 't Fryske folk

 

By âlds is my sa djoer;

 

Foar 't âlde frije laach

 

Reitsje ik sa tel yn fjoer.

 

 

[p. 223]

 

aant.

 

En dêrom rin ik heech

 

Wêr jo ek heech mei rinne

 

Ald Fryslâns stoarje bliuw'

 

Aloan jo sin en minne.

 

Sa komm' j' yn 't nije jier

 

Al mear yn 't âlde thús,

 

En freonskip struie blier

 

Rju blommen rûn foar ús.