Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

See, do wide see!

See, see, do wide see,
Wat leist dêr drôgjend hinne,
Wa seit, wat ûnk en wee
Yn dy besletten binne!
Myn feint sa prûs,
Hy gyng fan hûs;
Hy soe syn lok wol fine.
Foel 't skieden hurd,
Ik hie syn wurd:
Us soe de troubân bine.

See, see, do stoere see,
Wêr mei myn feint doch bliuwe?
O, lit oan d' âlde ree
Syn boat doch binnen driuwe!
Mar hoe, dyn byld
Wurdt swart en wyld;
Do bromst fan leed en lijen.
Ik fiel, ik sjoch 't,
Nin wille en nocht
Is mear foar my te krijen.

[p. 215]

 

aant.

 

See, see, sa wif en rou,

 

Berchsto him yn dyn skerte,

 

Ik hâld him, ivich trou,

 

Besletten djip yn 't herte.

 

Dyn weachgebrûs,

 

Dyn stoarmgerûs

 

Heech oer syn holle rôlet,

 

Allyk de smert

 

Djip út myn hert

 

Yn wylde weagen wâlet.