Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Omke' toast

Jonge lju, hear nei de winsk,
Dy't my op de tonge leit;
Is er jimme n't moaiernôch,
Tink der dan mar om, wa 't seit.

Sterker as keabeltou,
Sêfter as side
Byn jim de trou.

[p. 205]

 

't Skipke mei glide,

 

Blier oer de libbenssee,

 

Mar sûnder brâning

 

Fynt men gjin ree.

 

 

 

Lit stoarmen waaie,

 

Stjurman is 't wol betroud:

 

Sûnder in bile

 

Spjalt men gjin hout.

 

 

 

't Lok moat men winne,

 

Winne mei swiere striid;

 

't Leit net te grabbel,

 

't Is frucht fan wurk en tiid.

 

 

 

Frede moat wenje

 

Yn jimme hûs en hert;

 

Mar sûnder tsieren

 

Krijt men dy net.

 

 

 

Yn dwaan en litten

 

Wês sa, dat elk 't mei sjen.

 

Dan is 't in learboek

 

Foar jimme bern.

 

 

 

Lear dy mei dieden,

 

Net mei in preek;

 

Lit dat mar oer oan

 

Lju mei in steek.

 

 

 

Bliuw sûn en feardich

 

Fan liif en lea,

 

Mar wês doch altyd

 

Klear foar de dea.

 

 

 

Dat binn' myn wurden;

 

Koart, mar hja sitte fêst,

 

En, men seit wol ris,

 

Dy slute bêst.

 

 

[p. 206]

 

aant.

 

Tink oer dy wurden nei,

 

Triuw se by 't baitsje yn;

 

Jit, lyk as ik no doch,

 

Jit s' oer mei wyn.