Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

[p. 201]

aant.

Wy wiene tegearre

Wy wiene tegearre sa fleurich en blij
En wisten gjin rie fan 'e wille;
Gol skynde de leafde oer dy en oer my,
Har sinneljocht glinstere en trille.

Mar dêr kaam de Earnst yn syn donkere klean
En wiisde yn 'e skymrige fierte...
Do waardste sa kjel; ek myn mûle bleau stean;
Wy koenen it suchtsjen net litte.

Doe krûpten w' elkoarren sa nei oan it hert
En koene gjin wurden mear fine;
Mar 't rûsde om my hinne: ‘Hâld op, 't is te let;
Ek dit wurdt in dream fan 't ferline’.