Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Yn 'e braning

Yn 'e brâning, yn 't wâljende seewetter, komm'
Twa weagen elkoarren benei;
Hja gripe elkoar oan en tespringe ta skom
En wurde yn 'e wetterkolk wei.

[p. 200]

 

aant.

 

Yn it rûzige libben, by haat en by niid,

 

Dêr fine twa herten elkoar;

 

Hja rane tegear en ferjitte alle striid,

 

Wylst de striid dochs sa hurd is foar har.

 

 

 

Yn 'e brâning fan 't libben dêr giet it sa rou,

 

Stoere weagen dy stowe elkoar nei;

 

Mar dy herten omklammerje elkoarren sa trou,

 

Al wurd' s' yn 'e brâning ek wei.