Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

De sang

Frij út it herte
Wâlet de sang:
Dêr is er opkomd
Troch sjongers-drang.

Brûzend en rûzend
Is er ûntstien;
Berch-hege weagen
Binne der gien.

No leit de keunstner
Mei kras ferstân
Yn rym en mjitte
't Fers oan 'e bân.

Dat, út de stoffe,
Dy 't hert him jout,
Hy ús in bliuwend
Dicht-byldwurk bout.

Syn hert sij 'n djippe
Brûzende see,
Fol ta de boaiem
Fan wille en wee.

Klear wês syn holle,
Tûk syn ferstân,
Fieling foar mjitte
't Ark yn syn hân;

[p. 196]

 

aant.

 

Dan bliuwt de sjongers

 

Namme bestean,

 

Dan sil syn keunstwurk

 

Nea net fergean!