Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Wat kin in jong fanke 'r mei dwaan?

Wat kin in jong fanke,
Wat sil in jong fanke,
Wat kin in jong fanke dwaan mei 'n âld man?
O mem, wat in lijen!
Om sinten te krijen
Ha jim my ferkoft oan dy útlibbe Jan.

[p. 192]

 

aant.

 

Dat 's jimmer oan 't húnjen,

 

Oan 't kleien en stúnjen;

 

Dat hoastet en spijt, men wurdt mislik der fan;

 

Ferskronfle is syn wêzen,

 

Syn bloed is beferzen;

 

O, freeslik de nacht mei sa'n lêstich âld man!

 

 

 

Dat kibbet en goarret,

 

Dat tsjuntert en gnoarret,

 

Wat as ik ek dwaan mei, 't is nea him nei 't sin.

 

Hy wol op 'e strjitte

 

M' allinnich net litte,

 

En is op 'e feinten jaloersk as in spin.

 

 

 

Us muoike joech lêsten

 

M' in rie, dat 's in bêsten.

 

My tinkt, fierste lang ha 'k myn pakje al tild.

 

'k Sil narje 'm en stekke;

 

It hert sil 'k him brekke;

 

Dan krij 'k in jong man noch wol foar syn âld jild.