Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

[p. 134]

aant.

Sneontejun

Klokken hear ik klinken
Yn de stille jûn;
't Sintsje sjoch ik sinken,
Wolkjes sjoch ik blinken,
't Hiele swurk yn 't rûn.

Kij stean yn de greiden
Heal yn dauwe wei;
Feinten gean te meiden,
't Fûgeltsje yn de reiden
Jout har sankjes mei.

Klokken sjonge d' ierde
't Leaflikst widzeliet;
Soargen moatte skiede,
Frede glydt oer d' ierde,
Frede, ûntinkber swiet!...

D' ierde lei yn slomme,
't Klokkeliet wie dien;
't Fûgelt wie ferstomme. -
'k Bin, it hert ferromme,
Stil nei hûs ta gien.