Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Oan de neiteam

Ik sjong net foar de dei fan hjoed,
Mar, neiteam, ek foar jimme;
Jim sille, nei myn dea, myn lûd
Yn ear en hert fernimme.

Myn harp wurdt stom, ik sink yn 't grêf,
En 't gers waachst oer my hinne;
Mar, lit it stof ferwurde as tsjêf,
De geast bliuwt as de sinne!

[p. 135]

 

aant.

 

As Fryslâns folk syn taal ferjit,

 

Dan sil in gonger komme

 

Dy gromjend yn de nacht rûngiet,

 

En 't bastre skaai ferdomje.

 

 

 

't Holgromjend skynsel, dat bin ik!

 

My sil nin berch fersette;

 

'k Slach, mei de swipe fan 'e skrik,

 

It bloed jim út it herte.

 

 

 

En is hjir dan in dichterhert,

 

Jong, brûzend lyk as mines,

 

Him sis ik: ‘Op! foar taal en wet!

 

Nim oan, myn harp wurd' dines.’