Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

[p. 133]

aant.

In tsjerkhofblom

Het de wintertiid syn wille,
Ek it foarjier het syn leed;
Oer de teare, griene knopkes
Komt de froast soms, einleas wreed.

Yn it liet fan 't opstien libben,
Dat sa bliid rûst oer it gea,
Sjongt in flymjend skerpe stimme
Fan de kâlde, stomme dea.

Hin, de knopkes blinke en pronkje;
Fleur en libben is rûnom;
Mar ik skriem om dy, myn suster,
Jonge, bleke tsjerkhôfblom!