Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

[p. 95]

aant.

Sneintemoarn

Sneintemoarn. - 't Is fredich, stil;
Hearlik skynt de sinne,
En in kleare simmerloft
Sjocht oer alles hinne.

Wyts, de kreaze boerefaam,
Hat har krektsa wosken;
't Hier koart ôfknipt, glêd it wang,
Wyt as kryt de tosken.

Bleate earmen, blank en read,
Komme 'r út it lyfke;
Klaas de feint krijt oan dy faam
Maaie in warber wyfke.

Hen ris, Wyts giet op it stalt
Op de knibbels lizzen.
Hja bisjocht har yn de sleat
Sûnder eat te sizzen.

Fûgels floitsje; 't fiskje djoeit;
Klokken heart me klinken.
't Moaie sintsje en moaie Wyts
Sjocht m' yn 't wetter blinken.