Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Bernelibben

't Berntsje is fleurich as in fûgel,
As in blomke jong en prûs;
't Sjongt en springt en djoeit en boartet,
Wille hat it by de rûs.

't Hat nin leed en 't hat nin soargen,
't Kipet altyd gol en blij;
As der triennen komme yn d' eachjes,
Tutet mem dy triennen wei.

Hotset boike op heite knibbel,
Dy him dan nei Snits ta rydt,
Elts soe sizze: 't is in ruter
Dy't dêr op syn hynder rydt.

Jûns bringt mem him nei syn bedsje,
Stoppet him sa koeskes ta;
Komt er moarns wer út de fearren,
Mem moat earst in moarnstút ha.

[p. 52]

 

aant.

 

Heit is dei oan dei oan 't skrippen

 

Foar syn wiif en foar syn bern;

 

As er thús komt fan syn bodzjen

 

Is er wurch, dat kin me sjen.

 

 

 

Berntsjes, berntsjes, wat in leafde,

 

Wat in soarch fan mem en heit!

 

't Iennichst lean dat hja jim freegje

 

Is in hert fol tankberheid.