Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Us alde bles

Us blês hat mannich priis al wûn,
Nin hynzer koe sa rinne;
Nin better guds wie 'r fier yn 't rûn,
Net ien koe 't fan him winne.
No is er âld en stiif en blyn,
Hy kin nin fracht mear lûke;
Der sit gjin krêft, gjin fuort mear yn,
Wy kinne 'm net mear brûke.

[p. 51]

 

aant.

 

Der kaam in filder oan de doar,

 

Dy woe it bist wol fille;

 

Us heit dy naam syn bod net oan,

 

It wie him net te wille.

 

Mar heit dy sei: ‘Yn wol en wea

 

Hat dizze guds my tsjinne,

 

Ik sil him fuorje ta syn dea,

 

Dat hat er wol fertsjinne!’

 

 

 

No kin ús âlde trouwe blês

 

It nearne better krije;

 

Hy noasket om yn 't wiete gers,

 

Of lit op 't strie him flije;

 

Mar as er heite stap mar heart,

 

Dan kin er blibkje en brinzgje,

 

't Is krekt of seit er: ‘Boer, hab tank,

 

Ik kin 't net better winskje’.