Zedelijke en stichtelijke rijmen

Vraagze wijze voorstellingen in 2 Deelen, over tweederleye maniere van leven.

En voor eerst in proze.

WAt dunkt u, is dat een leven, dat men onbedagt en zonder schaamte is, en dat men aan zijn lusten hangt, en zich daar mede ophoudt in hoofdigheit, daar men niet van is af te brengen, of is dat niet een beter leven dat ge stadig eerlijk zich vertoont, en dat zijn lusten overwint, zich gestadig bezig houdt met het nutte van zijn huis, en om waar te nemen dat tot zijn beroep vereist.

Hier van volgt de uitbreidinge vraags-gewijze, op de wijze van La Musquetaire.

1.

WAt dunkt u, of dat een leven is

Te leven onbedacht op 't ongewis,

O neen, dit leven

[p. 121]

 

Brengt veel tot beven;

 

Maar die bedagt is, gaat gewis.

 

2.

 

Wat dunkt u, die zonder schaamte leeft,

 

Of hy wat heeft, het geen het goede geeft,

 

O neen onschaamte,

 

Is onbetaamte,

 

En past geen mensch die eere heeft.

 

3.

 

Wat dunkt u, die aan zijn lusten hangt,

 

Of hy wat heeft, daar van hy nut ontfangt,

 

O neen de lusten

 

Zijn tot onrusten,

 

En geven 't einde 't gene prangt.

 

4.

 

Wat dunkt u, die zoo zijn lust bemint,

 

Dat zy hem ophoudt, of hy dus wat wint,

 

O neen, 't baart quellen,

 

En groot ontstellen

 

Door groot verzuim, dat veel verslint.

 

5.

 

Wat dunkt u, die lust heeft opgevat,

 

In hoofdigheit, of hy bekomt dus wat,

 

O neen, 't baart klagen,

 

Door groot mishagen,

 

Want Godes toorn volgt als een schat.

 

6.

 

Hier tegen zoo merkt dit leven aan,

 

Gelijk gy kunt, in tegendeel verstaan,

 

En kiest het beste,

 

Dat zal tot 't leste

 

U geven dat gy vast zult staan.

 

 

 

PAUZE.

 

 

 

7.

 

Is dat niet een leven goet en zacht:

 

Dat eerlijk is, en alles neemt in acht,

 

Ja 't wel ter degen,

 

Want zulke wegen

 

Die houden ons met Godt in kracht.

[p. 122]

 

8.

 

Is dat niet een leven vol van vreugt,

 

Die lust verwint, en vast bemint de deugt,

 

Ja dit kan blijken

 

Aan die bezwijken,

 

Want zy vervallen tot onvreugt.

 

9.

 

Is dat niet een bezigheit zeer nut,

 

Wie dat zijn huis regeert tot nut en stut,

 

Ja die is vader,

 

En een goetdader,

 

Diens bron hier nooit wert uitgeput.

 

10.

 

Is dat niet het geen het werk vervult,

 

Gestadigheit, want dat geeft menigvult,

 

Ja 't wel te rechte,

 

Want 't maakt van 't slechte,

 

Dat zulken huis wert overvult.

 

11.

 

Is dat niet die zijn beroep wel acht,

 

Dat die in outheit leven kan heel zacht,

 

Ja 't jong vergaren,

 

Dat maakt in jaren

 

Dat iemant wort van groote macht.

 

12.

 

Hier ziet gy nu twederlei gestel,

 

Het tweede kiest, zoo blijft gy uit gequel,

 

O Godt wilt geven,

 

My in mijn leven,

 

Dat ik my naar het beste stel.