Zedelijke en stichtelijke rijmen (1680)

Zedelijke en stichtelijke rijmen

(1680)–J. Tradel– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


Eenige aanmerkingen over die zich stelt tot ydele fantasyen, en lusten in te volgen, waar hy toe kan komen te vervallen. En voor eerst in proze. DIe zijn herte stelt tot ydele santasyen en lusten in te volgen, komt licht in een overval van zaken, daar in hy zich gaarne zoude verlusten, hoewel buiten bereik, waar van hy t'eene of 't ander, opvattende, vint licht een voorwerp voor zijne affecten, die sterk zijnde, dat doet by de handt nemen, alwaar 't tot versuim, of overmate kost,
[pagina 119]
en of 't daar noch by bleef, maar men valt daar licht weer van af, en men keert hem tot wat anders, of men houdt dat men heeft, en men voegt daar ontallijke andere zaken by, niet latende zich daar van afraden, maar men vergramt zich tegen den afrader.
Hier van volgt de uitbreidinge op de wijze van Petite Bergere. 1. DIe niet en rusten, Maar steeds verlusten In haar gedacht, Als met kracht Tot onrusten, Komen licht daar toe, Datze zijn haar roe, Mits hare driften Niet konnen schiften, 't Goed van het quaat, Tot haar baat Uit te ziften, Door des lustens werk Dat niet houdt een perk, Want lust niet doet Tot zijn goet, 't Geen behoort, Als het gaat Boven maat, En bekoort; Maar wie de reden Komt te bekleden, Houdt steeds de wacht, En staat met kracht. 2. Doch daar-en-tegen Wort hy verlegen, Die zich gewent Zonder ent Lust te plegen, En die steeds bekoort 't Nieuwe dat hy hoort, En die haar sterken, Met groot opmerken, Om haar te spoen, En te doen Tot uitwerken Van het nieuw bevat, Als of 't waar een schat; Maar daar 't gemoet Tot zijn goet Zich verbint, Houdt als staal Zijn bepaal, En verwint, Zoo dat zijn leven Vreugd komt te geven; Want hy steeds gaat Na rechte maat. 3. Wie dan die wegen Zal overwegen Vintze vol goet, En vol zoet En vol zegen; Maar die anders gaat Is hem zelven quaat, Hy kan niet duren Door malle kuren, En nieuwe lust Die ontrust
[pagina 120]
Tot verzuren; Mits zijn nadeel wast Door veel kost en last, Ook is hy ruim Tot verzuim, In zijn hert, Dat hem doet Ook niet goet, Maar veel smert; Want zulken mallen Naakt licht vervallen, Daar aan gedagt Dat is onzagt. 4. Maar 't mach niet helpen Om drift te stelpen, Hy zoekt zijn zaak En vermaak, Als de welpen, Ziende op zijn zin Uit een dwaas gewin, Die hem ontraden Komt hy te smaden, Hem niet en dient Als een vrient Tot zijn paden; Wie het anders is Die slaat by hem mis, O Godt ziet aan Mijn bestaan In het lijf, Zijt my een Vaste steen En verblijf, En wilt my geven Een deugtzaam leven, Dat steeds bestaat In rechte maat.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

lied

Naar de Nederlandse Liederenbank