De gouden oogst

[p. 118]

[O kom, want geen staat, lijk gij]

O kom, want geen staat, lijk gij,
mij diep en schoon geprent in 't hart!
Nooit bloeit zoo wonderbaar de Mei
dan wanneer de ongewisse April,
met amp'ren gril op gril,
mij dagen lang gesart
heeft en benard.
Dan rijst mijn hoop, en open
gaat ze: zooals de milde blom,
- eenzame narcissus - op een hoopje
vuilnis, maar zoo van zon beschenen,
en hel, en warm, bij 't zacht gebrom
van een bij die, nijver, alleen en
vol lust, om buit vloog omendom,
die 'k zag, en nooit vergat, eens in mijn
jongen tijd, waarvan 'k nu tel de jaren... O kom,
ik weet me, en bén vast aan die blom
gelijk, die bloeide waar ze ook tierde,
hoogtij in 't zonnegloren vierde -
O kom, uw woord is zoeter mij dan wijn;
uw oog, uw hande', uw mond -

Kom, o kom...