Tuiltje van geurige dichtbloemen op Franschen bodem geplukt

[p. 93]

De reden en de dwaasheid.

Ik had gezworen wys te wezen,

Maar, ach! 't verveelde my weldra!

Gy zyt, ô reden! hoogst te vreezen:

Verveling volgt uw schreden na.

De dwaasheid kon my nu bekoren:

't Vermaak, de vreugd, zweefde om my heen;

Maar, ach! die vreugd ging ras verloren,

En 't eerste vuur der jeugd verdween.

'k Liet my door de eene en de andre leiden;

Wat was myn toestand wreed en naar!

ô Vreugd! 'k bedwong haar eindlyk beiden,

En ik verbond haar aan elkaêr.

Nu 'k in verbindtnis haar deed treden,

Zie ik myn vreugd door niets gestuit:

Ik koos tot echtgenoot' de reden,

Tot minnares de dwaasheid uit.

[p. 94]

 

Ik zie haar yvrig, alle morgen,

 

Zich richten naar myn' wuften smaak:

 

'k Zie de eene voor myn nooddruft zorgen,

 

En de andre zorgt voor myn vermaak.

 

 

 

saint-peravi.