Tuiltje van geurige dichtbloemen op Franschen bodem geplukt
(1803)–Hendrik Tollens–
Auteursrechtvrij
[pagina 80]
| |
Idylle op de vrede.
Een blyde rust heeft aller wensch voldaan;
Zing thans de vrede, ô volk! zy doet uw heil ontstaan.
Een blyde rust heeft onzen wensch voldaan;
Men zing' de lieve vreê, zy doet elks heil ontstaan.
Bekorelyke vrede, ô wellust van ons harte,
ô Dochter van de goôn, en moeder van de vreugd!
Ge ontrukt ons alle onze ongeneugt',
En schenkt ons 't heilrykst lot;
Gy bant den schrik, den ramp, de smarte,
't Elendig kroost van d'oorlogs-god.
Een blyde rust heeft onzen wensch voldaan;
Men zing' de lieve vreê, zy doet elks heil ontstaan.
Zy schenkt een' waarden zoon de droeve moeder weder.
Thans hoopt een jonge gade, aanlokkelyk en teder,
| |
[pagina 81]
| |
Nooit van haar' dierbren vrind te worden afgescheurd.
De nyvere akkerman, die thans niet langer treurt,
Vreest niet zyn vruchtbre en vette landen
Verwoest te zien door vreemde handen,
Noch dat de vrucht, door hem gezaaid,
Word' door een' ander' afgemaaid.
De vrede doet dit oord met eedler luister pralen,
Al de aarde is meerder schoon, de zon schiet heller stralen!
Een blyde rust heeft aller wensch voldaan;
Men zing' de lieve vreê, zy doet elks heil ontstaan.
Maar welk een dienstbre hand, voor ons zo vol van waarde,
Leidde uit het hemelhof de vrede neêr op de aarde?
Wat god, door aller wensch, door aller smart geraakt,
Stiet moordzucht in den poel, die haar had uitgebraakt?
Reeds snorden van alöm de schrikbre donderklooten,
Waardoor de wallen zyn doorschoten;
Reeds waarde, voor den krygrenstoet,
Bellona, woedend, heen, het hair ten berg' gerezen;
Zy wilde 't vuur des krygs een eindloos vuur doen wezen,
| |
[pagina 82]
| |
En stiet in elk de drift, die eindloos in haar woed.
Bekorelyke vrede! ontdek ons wat vermogen
De rust ons wederschonk en 't leed ons heeft onttogen?
Een overwinnend held, 't geluk, de vreugd der aard',
Een zegepralend vorst heeft u dat heil gebaard.
Een overwinnend held, 't geluk, de vreugd der aard',
Een zegepralend vorst heeft ons dat heil gebaard!
Zyn hatren, door zyn' roem tot afgunst aangedreven,
Reeds honderdmaal verneêrd, verwonnen keer op keer,
Vergaten, in hun woên, hunne eigen zwakheid weêr;
Braveerden in hun drift, door wrok en haat gesteven,
Reeds de overwinning zelf, die om den held bleef zweven.
Wat won die trotsche stoet, die, roekloos aangespoord,
Al de aard' te waapnen dreigde en doelde op roof en moord?
Zy zagen hun ontwerp, met schande, omvergestoten,
En hunne sterkten ingesloten.
De rots,Ga naar voetnoot(*) wier stylen top elks oogen scheemren doet,
En 't laatst hun toevlugt was, verwonnen onze helden;
En wierd de scheidsmuur zelfs, die, naast ons aller moed,
| |
[pagina 83]
| |
Der Franschen zegeryke velden
Voor 's vyands woên behoed.
Een overwinnend vorst, 't geluk, de vreugd der aard',
Een zegepralend held heeft ons dit heil gebaard!
Hy doet van oost tot west zyn schrikbre wapens vreezen;
De donder, als hy 't wil, loeit in 't bevrozen land,
En dáár, waar steeds de zon de drooge gronden brand.
Van zyn' te rechten toorn', zien we, aan der Mooren strand,
Den rook, uit de aard' noch opgerezen.
Rampzalig hy, die, stout van aart,
Zich tégen dezen vorst met wapentuig durft keeren!
Gelukkig en benydenswaard'
Is 't heilryk land en 't volk, dat zyne wet wil eeren!
Zing, zing, ô herdersstoet! elks vreugd zy thans betoond!
Laat ons op ieder feest zyn' roem, zyn deugd verhalen!
De rust, die weêr dit oord bewoont,
Zal door den wreeden kryg niet meêr zich zien bepalen.
Zing, zing, ô herdersstoet! elks vreugd zy thans betoond!
Laat ons op ieder feest zyn' roem, zyn deugd verhalen!
De rust, die weêr dit oord bewoont,
| |
[pagina 84]
| |
Streelt hem, gelyk zyn zegepralen!
De pracht van dit bekoorlyk oord,
De bloem, wier geur en kleur bekoort,
Dees murmelende stroomen,Ga naar voetnoot(*)
Dees lommerryke boomen,...
't Spruit alles uit zyn gunsten voort!
De pracht van dit bekoorlyk oord
Spruit uit zyn goedheid voort!
Hy wil somtyds het oog naar deze bosschen keeren,
Ons bloemryk veld mishaagt hem niet.
ô Schaduwryk geboomte! uw lommer moet vermeêren!
ô Bloemen! heft u op, als gy hem nadren ziet!
ô Hemel, die deez' held ons, gunstig, hebt gegeven!
Bescherm hem t'allen tyd', hém, aller vreugd en hoop!
Verkort de jaren van ons leven
En voeg die aan zyn' levensloop!
Hy heersch'! hy zegepraal'! steeds voer' hy met zich mede
Of de overwinning of de vrede!
Zyn levensloop vloeij' voort, zo lang de Seine vloeit
En in haar' loop zich zeewaarts spoeit;
| |
[pagina 85]
| |
Hy heersch' ten allen tyd', hy zy in eer' verheven,
Hy leev' gelyk zyn' roem, die eeuwen lang zal leven!
racine.
|
|