Tuiltje van geurige dichtbloemen op Franschen bodem geplukt

[p. 79]

Aan Eglé.

Ik hoor de tedre tortel klagen,

Die 'k op het buigend takje aanschouw'.

De liefde is oorzaak van haar plagen,

De liefde is oorzaak van myn' rouw;

Haar gade ligt op 't veld verslagen,

En, ach! Eglé is me ongetrouw.

Zy zwoer my honderdwerven, teder,

Dat steeds haar min my waar' bereid:

Zy stort me in bittre smarte neder,

En 'k was ten top van vreugd geleid.

Geef, wreede Eglé! uw hart my weder,

Of wel myne onverschilligheid.

françois.