Tuiltje van geurige dichtbloemen op Franschen bodem geplukt

(1803)–Hendrik Tollens– rechtenstatus



[pagina 40]
Bede aan Petrarcha. Gy, door wiens gouden lier, met tooverkracht begaafd, De bloem der jonge en trouwe schoonen Wierd aan 't gebied der min verslaafd Door onnavolgbre tedre tonen! Gy, priester van de liefde en Febus gunsteling! Wil uit het doodsch verblyf, waarin nooit zon mag glooren, En dat u in zyn' schoot ontfing, Petrarcha! myne beê verhooren. Ik smeek geenszins aan Citheré Om dien geduchten gloed, die eens u blaakte in 't harte; Helaas, zy deelde, tot myn smarte, My ook haar wrange gaven meê. ô Ja! 'k voel Cypris vuur, 't welk, martlende, u vernielde, Petrarcha! zo als gy; Ach, smeek Apol dan ook voor my Dat vuur voor mynen zang, 't welk uwen zang bezielde. de schosne.