Gezamenlijke dichtwerken. Deel 10-12

[p. 40]

Een vroege heesterbloesem.

Wat steekt gij 't hoofdje reeds zoo vroeg,

Voorbarig knopje! roekloos buiten?
't Is nog geen tijd van opensluiten;

't Is nog niet warm of licht genoeg.

Al rekken langzaam weer de dagen,

Al dreef weer de ijsvloer uit de gracht,

't Is kil en huivrig toch bij nacht;

De rijm dekt 's ochtends nog de hagen.

Terug, eer 't u te laat berouwt:

Een jonge dwaasheid boet men oud.

[p. 41]

 

Waart gij belust, benieuwd misschien,

 

Om eens te gluren door de dreven?

 

Ze staan nog bar en zonder leven:

 

Er is geen groei of bloei te zien.

 

De hof ligt dor en vlak geblazen;

 

Er kleurt geen bloem, er geurt er geen;

 

Het woud is naakt van top tot teen;

 

Het veld is dras: geen kudden grazen;

 

Geen enkle vogel neurt er nog...

 

Naar binnen weer - naar binnen toch!

 

 

 

Wat doet ge alleen hier in den gaard?

 

Gij moet wel deerlijk u vervelen!

 

Ge ziet vriendinnen noch gespelen:

 

Ze zijn voor 't wisslend weer vervaard.

 

Niet een nog sloot de windslen open;

 

Ze sparen allen 't zij-fluweel;

 

Gij, gij verkwist uw lieflijk geel

 

Door 't roekloos in den mist te doopen.

 

Terug! 't is nog geen bloeijenstijd,

 

Vermeetle pronkster als ge zijt!

[p. 42]

 

En straks... wie weet! de lucht hangt laag:

 

't Is of er wolken zamenkruijen;

 

Mij dunkt, in 't Noorden pakken buijen;

 

't Zal jagtsneeuw zijn of hagelvlaag.

 

Schuil, schuil, eer ze op u nederkomen...

 

Daar valt een vlok reeds... berg u! keer!

 

Gij zijt zoo jong nog en zoo teer!

 

De rukwind knakt wel zwaarder boomen.

 

Och, morgen ligt gij, afgescheurd,

 

In 't slijk misschien en flets gekleurd!

 

 

 

Dat zal dan 't loon zijn, dat u wacht

 

Voor 't al te ontijdig, te ijdel pralen;

 

Gij zult geen blijder zon zien stralen;

 

Gij zult niet spieglen in haar pracht.

 

't Zal alles pronken, alles tieren,

 

Het laagste kruid, de zwakste plant;

 

Maar gij, gij ligt vertrapt in 't zand,

 

Gij, die den gaard moest helpen sieren!

 

De bloei was snel, maar snel en kort:

 

Wat vroeg ontluikt, is vroeg verdord.