Gezamenlijke dichtwerken. Deel 10-12

[p. 13]

De vogelen.

't Groen puilt naauwlijks uit de boomen,

Of daar zijn ze weer in 't hout,

Al die zwervers, jong en oud.

Waarvandaan toch of ze komen?

's Winters is er geen in 't woud.

Zeg eens, waar gij hebt gezeten,

Waar gescholen, bonte vlugt,

Die komt vallen uit de lucht?

Wie heeft daadlijk u doen weten,

Dat weer 't lentewindje zucht?

[p. 14]

 

Hoe ze domplen, hoe ze stijgen,

 

Hoe ze wappren op de veer!

 

Zie, daar strijkt een troepje neer:

 

Hoe ze wieglen op de twijgen,

 

Hoe ze schomlen heen en weer!

 

Weest voorzigtig, al te dartlen!

 

Niet zoo woelig, niet zoo druk!

 

Krijgt toch maar geen ongeluk!

 

Met dat springen en dat spartlen

 

Brak er ligt een pootje stuk.

 

 

 

Hoe ze schaatren, hoe ze fluiten,

 

Gagglen hier en kaaklen daar!

 

Wat beweging! wat misbaar!

 

Hoe ze tjilpen, hoe ze tuiten,

 

Hoe ze gonzen door elkaâr!

 

Zouden ze aan elkander vragen,

 

Waar ze scholen in een bouw,

 

Waar ze huisden in een schouw,

 

En 't vertellen en het klagen

 

Wat ze leden van de kou?

[p. 15]

 

Of misschien dat ze overleggen,

 

Waar 't nu groeizaamst op het land -

 

In de klei is of in 't zand;

 

Mooglijk, dat ze elkander zeggen

 

Waar gepoot werd en geplant.

 

Zie, daar drijven ze op de veder,

 

Na een kort en kloek beraad,

 

Met een golving op de maat,

 

Midden in mijn moesland neder...

 

Tuinman! pas nu op uw zaad!

 

 

 

Maar de tuinman, sluw en wakker,

 

Stond verborgen op de loer,

 

Waar ze pikten naar het voêr:

 

Paf! daar dreunt het langs den akker

 

Van een kruidschot uit het roer;

 

En in dwarling opgevlogen,

 

Rondgestoven heen en weer,

 

Weggefladderd heinde en veer,

 

Drijven ze als een wolk uit de oogen:

 

Nergens is een vogel meer.

[p. 16]

 

Hoor eens, tuinbaas! 'k wil 't wel weten,

 

'k Hou mijn erwtjes liefst voor mij;

 

Stroopen staat ook niemand vrij;

 

Maar de vooglen moeten eten,

 

Even goed als ik en gij.

 

'k Voel mij 't hart van deernis raken,

 

Als ze, hunkrend naar het aas,

 

Siddren bij het minst geraas:

 

Hoor eens: als ze 't schaplijk maken,

 

Zie wat door de vingren, baas!