De navolging van Christus

Veertiende hoofdstuk.
(Over het brandende verlangen, dat vele geloovigen in zich voelen, naar het Lichaam van Christus.)

1. O, Heer, hoe groot is Uw goedheid, die Gij verborgen houdt voor hen, die U vreezen. Als ik denk aan sommige vromen, o Heer, die met de grootste toewijding en liefde Uw Sakrament naderen, dan word ik meermalen in mijzelf verlegen en schaam mij, dat ik zoo lauw, ja, koel, Uw altaar en de tafel der Heilige Communie nader, dat ik zoo dor blijf, en zonder liefde in mijn gemoed, dat ik mij, door Uw tegenwoordigheid, o God, niet heelemaal ontvlammen voel. Neen, zoo heftig word ik niet aangetrokken en bewogen, als wel vele vromen geweest zijn, die zich van tranen niet weerhouden konden uit overgroote begeerte naar de Communie, door de innige liefde van hun hart, maar gelijkelijk met den mond van hun

[p. 266]

hart, als van hun lichaam, smachtten zij tot in hun gebeente, naar U, o God, Gij, Bron des levens, en zij konden hun honger niet anders matigen noch verzadigen, dan doordat zij Uw Lichaam met overgroote blijdschap en als met geestelijke gulzigheid tot zich namen.

2. O, dat zij zoo waarachtig-brandend geloofden, geeft getuigenis, dat Gij daar werkelijk aanwezig waart. Want zij wier hart binnen-in hen zóózeer brandende is, omdat Jezus met hen omging, erkennen den Heer waarlijk, wanneer Hij het brood breekt. Maar van mij is dikwijls verre zoo'n genegenheid en toewijding, zoo'n hevige liefde en ijver. Wees mij genadig, o, goede, zoete en zachte Jezus, en gun het Uwen armen bedelaar, dat hij tusschenbeiden, al is 't maar een klein beetje, voelt van de hartelijkheid Uwer innige liefde, opdat daardoor mijn geloof nog sterker worde, mijn hoop op Uwe goedheid nog vermeerdere, en mijne liefde, wanneer zij eenmaal is ontvlamd en door hemelsch manna gevoed werd, in het vervolg nooit verzwakken moge.

3. Uwe barmhartigheid is machtig genoeg, mij de genade, waar ik naar smacht, te verleenen, en mij, als de dag van Uw welbehagen daar is, allergoedigst te bezoeken, zoodat ik van Uw vurige liefde doordrongen word. Want, al brand ik ook niet van zoo'n vurige begeerte, als wel eigen is geweest aan Uw uitverkoren geloovigen, zoo draag ik toch verlangen, om door Uwe genade zoo'n allersterkst heimwee te mogen deelachtig worden, en ik bid U vurig, dat ik even sterk zal mogen gaan voelen als die vurige minnaars van U deden, en ik moge worden meêgeteld bij hun heilig gezelschap.