De navolging van Christus

Zeven en vijftigste hoofdstuk.
(Dat een mensch niet al te terneergeslagen moet worden, als hij een misstap heeft begaan.)

1. Zoon, wanneer gij u geduldig en nederig gedraagt in tegenspoed, dat behaagt Mij meer, dan dat gij veel troost geeft en godvruchtig zijt in voorspoed. Zijt gij soms bedroefd om een kleinigheid, die men tegen u gezegd heeft? Al ware het erger geweest, dan had het u nog niet moeten treffen. Maar laat het nu

[p. 220]

voorbijgaan: het is niet het eerste, noch is het iets nieuws, noch zal het het laatste zijn, als gij maar lang genoeg leeft. Gij gedraagt u mannelijk genoeg, zoolang u maar geen tegenspoed treft; gij geeft dan ook goeden raad en weet anderen met woorden te troosten en te sterken: maar als plotseling het verdriet dan aan uw deur komt kloppen, dan schiet gij te kort en in bezonnenheid en in kracht. Let op uw groote broosheid, hoe gij die dikwijls gewaar werdt in kleine dingen, en toch geschiedt het voor uw welzijn, als dit of iets dergelijks gebeurt.

2. Zet het uit uw zinnen, zoo goed gij kunt: en al heeft het u getroffen, laat u er niet door neerslaan of in de war brengen. Verdraag het tenminste geduldig, al kunt ge er niet om schertsen. En al hoort gij iets niet gaarne, en krijgt ge er dus het land door, bedwing u dan en laat er geen onvertogen woord uit uw mond komen, waardoor de zwakzieligen gehinderd zouden worden. Want als de Genade tot u terugkeert, zal de ontroering in uw binnenste spoedig tot rust komen, en uw smart zal zich verzachten. Ik leef nog, zegt de Heer, en ben bereid u te helpen, en nog meer, dan anders, te troosten, indien Ik maar merk dat gij op Mij vertrouwt en Mij vromelijk aanroepen wilt.

3. Gij moet rustiger zijn, en u gereedhouden om nog meer door te staan. Niet om niets voelt gij u dikwijls gemarteld en zwaar beproefd. Een mensch zijt gij en geen God, vleesch, maar geen engel. Hoe zoudt gij altijd even deugdzaam kunnen blijven, terwijl toch zelfs de englen in den hemel dat niet vermochten, noch ook de eerste mensch in 't paradijs? Ik ben Degene, Die de treurenden weder zal opheffen tot behoudenis, en die tot Mijn Goddelijkheid omhoog zal trekken hen die inzien en begrijpen dat zij ziek zijn

[p. 221]

4. Heer, gezegend zij Uw woord, dat zoeter is dan honig voor mijnen mond. Wat zou ik kunnen doen in mijn zoo groote kwellingen en benauwingen, indien Gij mij niet versterktet met Uwe heilige toespraak? Als ik maar ten slotte in de haven kom der zaligheid, wat kan het mij dan schelen, wat ik vóor dien tijd heb moeten lijden? Verschaf mij een zalig uiteinde, maak dat ik als een diep-in gelukkige uit dit leven moge overgaan. O, wil mijner indachtig zijn, mijn God, en voer mij rechtstreeks in Uw Rijk. Amen.