De navolging van Christus

Zes-en-twintigste hoofdstuk.
(Over de opgetogenheid van den vrijen geest, die meer wordt verdiend door nederig bidden, dan door veel lezen.)

1. Heer, dit is het werk van den volmaakten man, n.l. om nooit zijn ziel te verslappen in het streven naar het hemelsche, en al heeft men veel zorgen, toch als zonder zorgen door te gaan, niet op de wijze van iemand die traag en suf is, maar met 't voorrecht van een vrij gemoed, dat aan geen enkel schepsel hangt met buiten den band springende begeerte.

2. O, Gij, mijn allergoedigste God, ik smeek U aan, behoed mij voor de zorgen van dit leven, opdat ik er niet te veel in verward rake: voor de vele behoeften mijns lichaams, opdat ik niet gevangen worde door den wellust, en voor alle belemmeringen, die der ziel in den weg staan, opdat ik niet hoe langer hoe dieper zinke, gebroken door dien last. Ik bedoel natuurlijk niet: behoed mij voor die dingen, waaraan de wereldsche ijdelheid met haar geheele hart hangt: want die

[p. 161]

treffen mij niet. Maar behoed mij tegen de ellenden, die de ziel van Uw dienaar, volgende de algemeene vervloektheid van alle stervelingen, bezwaren en tegenhouden, zoodat hij niet kan binnentreden, zoo dikwijls het hem lust, in de ware vrijheid der ziel.

3. O, mijn God, Gij onuitsprekelijke zoetheid, verkeer allen vleeschelijken troost in bitterheid, omdat hij mij aftrekt van mijn liefde tot het eeuwige, en mij slechtelijk tot zich lokt door den schijn van een genoegelijk en voor de hand liggend pleizier. Laat mij niet binden, o mijn God, laat mij niet binden door mijn vleesch en bloed, doe mij niet begoocheld zijn door de bekorende en korte glorie daarvan, en moge de Duivel en diens listigheid mij niet van den goeden weg brengen. Geef mij kracht om te weerstaan, geduld om te verdragen, standvastigheid om te volharden. Geef, in plaats van allen troost der wereld, mij de allerzoetste zalving van Uw geest, en stort mij, insteê van wereldsche liefde, de liefde in tot Uwen Naam.

4. Zie, spijs, drank, kleêren en al het andre noodige, wat tot de onderhouding van het lichaam behoort, dat is allemaal iets bezwaarlijks voor een vurigen geest: geef mij, Heer, dat ik die nooddruft matig moge gebruiken, en niet in de war raken door het verlangen ernaar. Dat alles weg te werpen gaat niet, want de natuur moet daardoor in stand gehouden worden, maar de heilige Wet verbiedt, te trachten naar overdaad, en naar dat wat het prettigste is, want anders zou het vleesch opstaan tegen den geest. Ondertusschen, bid ik, regeere en leere mij Uw Hand, opdat ik in geen enkel opzicht overdrijve.